Ο Σαχινίδης, το εγγυητικό και οι… τράπεζες

Οκτώ μήνες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης και ακόμη δεν έχει καταφέρει το υπουργείο Οικονομικών να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με το νέο θεσμικό πλαίσιο εποπτείας και ελέγχου της ασφαλιστικής αγοράς. Ειδικότερα δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιες θα είναι οι πραγματικές επιβαρύνσεις των ασφαλιστηρίων συμβολαίων ζωής για τη δημιουργία αποθεματικού στο εγγυητικό κεφάλαιο ζωής.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες πιέζουν ζητώντας την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση και έχουν τους λόγους τους. Από την άλλη πλευρά το υπουργείο Οικονομικών και ο υφυπουργός Φίλιππος Σαχινίδης με το σχέδιο νόμου που φέρεται ότι έχει ετοιμάσει προτείνει επιβάρυνση 1,5% στα συμβόλαια, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό.

Εμμέσως πλην σαφώς το υπουργείο υποστηρίζει τη θέση αυτή με το επιχείρημα ότι ο θεσμός βγαίνει κερδισμένος και από τις γενικότερες αλλαγές που δρομολογεί η κυβέρνηση, όπως είναι οι κατακλυσμιαίες αλλαγές που συντελούνται στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα.

Επίσης, για την εμμονή της στη θέση αυτή, όπως και στην εκ των υστέρων κάλυψη των ανοιγμάτων των εταιρειών Ασπίς ΑΕΓΑ και Commercial Value από το εγγυητικό, επικαλείται το επιχείρημα ότι ο κρατικός προϋπολογισμός αφενός δεν έχει και αφετέρου δεν μπορεί να καλύψει ελλείμματα ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι κοινωνική και ως εκ τούτου δεν μπορεί να στηρίζεται από το σύνολο των φορολογουμένων, αλλά από όσους «μετέχουν» στο σύστημα.

Είναι γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές δυνητικά ανοίγουν δρόμους για την περαιτέρω ενίσχυση του ρόλου της ιδιωτικής ασφάλισης στο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Επίσης μπορεί κάποιος να συμφωνήσει με το επιχείρημα ότι οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες δεν μπορεί να στηριχθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Βέβαια, εδώ να σημειώσουμε ότι οι δύο μεγαλύτεροι ασφαλιστικοί όμιλοι του κόσμου (AIG και ING) υπάρχουν σήμερα και ανταγωνίζονται τους υπόλοιπους ασφαλιστικούς ομίλους γιατί στηρίχθηκαν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών τους.

Το πραγματικό και σε βάθος χρόνου όμως ουσιαστικό πρόβλημα που δημιουργεί η ρύθμιση Σαχινίδη είναι η επιβολή άνισων συνθηκών ανταγωνισμού μεταξύ τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών.

Όπως σημειώνουν ασφαλιστικοί παράγοντες, υπάρχουν τραπεζικά προϊόντα που προσομοιάζουν με τα ασφαλιστικά και δεν επιβαρύνονται με φόρους ανάλογους που επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά προϊόντα.

Π.χ., προθεσμιακές καταθέσεις και εφάπαξ καταβολής ασφαλιστήρια συμβόλαια. Επίσης, προϊόντα που συνδέονται με αμοιβαία κεφάλαια κλπ. Ειδικά στα συμβόλαια εφάπαξ καταβολής, όταν το ποσό είναι μεγάλο, πχ 100.000 ευρώ ή 200.000 ευρώ, η επιβάρυνση με 1,5% είναι σημαντική.

Άλλωστε ο έμμεσος ανταγωνισμός που αντιμετώπιζαν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια από τραπεζικά προϊόντα ήταν και ο λόγος που καταργήθηκε το χαρτόσημο επί του ασφαλιστηρίου συμβολαίου.

Συνεπώς, δεν είναι πάντα σίγουρο ότι το κενό που θα υπάρξει στις συντάξεις της κοινωνικής ασφάλισης θα καλυφθεί από ασφαλιστήρια συμβόλαια, καθώς θεωρείται βέβαιο ότι οι τράπεζες θα έρθουν με νέα προϊόντα να καλύψουν το δημιουργούμενο κενό.

Το θέμα του εγγυητικού κεφαλαίου είναι επομένως αρκούντως σοβαρό για τον ασφαλιστικό κλάδο όταν ένα μεγάλο μέρος της ετήσιας παραγωγής του (μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ) είναι από προϊόντα εφάπαξ καταβολής και γενικότερα επενδυτικού χαρακτήρα.

Άρα το ερώτημα για ποιον κλάδο «δουλεύει» στην πραγματικότητα το υπουργείο Οικονομικών, με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις περί εγγυητικού κεφαλαίου, μένει να απαντηθεί το επόμενο διάστημα. 

Πηγή: Nextdeal