Το παιγνίδι των συμμετοχών είναι επικίνδυνο για την υγεία των ασφαλισμένων

Ένα από τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε η ΕΠΕΙΑ όταν ανέλαβε καθήκοντα ήταν και το θέμα των συμμετοχών των ασφαλιστικών εταιρειών σε διάφορες εταιρείες σ’ ένα σύστημα «αράχνης» που πρώτος λένε δίδαξε ο Ωνάσης και ακολούθησαν πολλά «μαθητούδια» και στην Ελληνική Ασφαλιστική αγορά.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε και ο κ. Ι. Παντελίδης ως επόπτης Χαρτοφυλακίου ΑΣΠΙΣ και ο κ. Βλαχογιάννης και ο κ. Χαιρέτης και ο κ. Σαχινίδης στο υπουργείο του.

Τα «σαΐνια» της αγοράς μόλις «μυρίστηκαν» χρήμα έβαλαν κάτω την πανουργία και την επιστήμη «με άνευ αρετή» και σε συνεργασία με αναλογιστές, λογιστές, ορκωτούς, νομικούς, ελεγκτές, κρατικούς επόπτες και υπουργούς μελέτησαν καλά της «έννοιες» του νόμου 400/70 και τις τροποποιήσεις του με προεδρικά και υπουργικά διατάγματα. Έτσι έψαξαν «τρύπες» στις έννοιες «έλεγχος», «ειδική συμμετοχή», «στενοί δεσμοί και «συμμετοχή», «δεσμοί ελέγχου» (σχέσεις μητρικής-θυγατρικής), «μητρική επιχείρηση», «θυγατρική επιχείρηση», «συμμετοχή», «συμμετέχουσα επιχείρηση», «συνδεδεμένη επιχείρηση», «Ασφαλιστική εταιρεία Χαρτοφυλακίου», «Ασφαλιστική εταιρεία Χαρτοφυλακίου μεικτής δραστηριότητας», «ακαθάριστα καταχωρημένα (εγγεγραμμένα) ασφάλιστρα» (εδώ υπάρχουν τρύπες! για μεγάλες ιστορίες), «καθαρά καταχωρημένα», «ακαθάριστα δεδουλευμένα», «καθαρά δεδουλευμένα», «ασφάλιστρα κινδύνου», «ασφάλιστρα ή εισφορές», «οργανωμένη αγορά», «αρμόδια Αρχή», «Ευρωπαϊκός οικονομικός χώρος» κλπ…

Γροθιά στο στομάχι δεχτήκανε όλοι όσοι πουλούσαν ασφάλειες στην πρώτη γραμμή και ορκίζονταν ότι «Εγγυητής» είναι το κράτος και οι Ορκωτοί Λογιστές. Ποιο κράτος και ποιοι ορκωτοί; «Λύκοι» ήταν που φύλαγαν τα «πρόβατα»... Όλα καλά και ωραία σ’ όλες τις εκθέσεις και τα πιστοποιητικά λίγο πριν κλείσουν πάνω από 50 εταιρείες που άφησαν περίπου χρέη ενός δισεκατομμυρίου ευρώ (και άλλα τόσα κρυφά που δε φαίνονται ακόμα).

Με λίγα λόγια «συμμετοχές» σημαίνει ότι μια εταιρεία είχε «συμμετοχές» σε άλλες εταιρείες απολύτου ή μη ελέγχου, θυγατρικές ή μη, με τα ίδια ή διαφορετικά πρόσωπα, συνήθως απολύτου εμπιστοσύνης τα καλούμενα «αχυράνθρωποι» που και αυτά κάπου-κάπου βγαίνουν «σκληρά καρύδια» και μαθαίνουμε τι «βράζει μέσα η κατσαρόλα». Αυτό που «χύνεται έξω» είναι αρκετό πολλές φορές να φέρει την αναστάτωση. Ένα ποσοστό εδώ, ένα εκεί, αλλού λίγο αλλού πολύ για να εξυπηρετούνται διάφορες «γενικές δοσοληψίες» κατά κανόνα εκτός «αντικειμένου». Εν συνεχεία οι συμμετοχικές εταιρείες «αγοράζουν» « μερίδια» της μητρικής εταιρείας και με το «κόλπο» αυτό πιάσε το αυγό και κούρευτο» και άντε να βρεις άκρη.

Εκεί είναι και το πρόβλημα της «ΑΣΠΙΔΟΣ», εκεί βρήκανε και πρόβλημα κάποιοι αγοραστές «συγχωνεύσεων και εξαγορών» «κάποιων άλλων εταιρειών τα «απόνερα» των οποίων «λούζονται» ακόμα πρόσωπα και εταιρείες που «σιωπούν» λόγω και των προσωπικών συμμετοχών. Άλλωστε κάποια δικαστήρια συνεχίζονται.

Μια τροποποίηση στο Ν.Δ. 400/70 για τη βελτίωση της εποπτείας και την ενσωμάτωση της οδηγίας 2005/68/ΕΚ σχετικά με τις αντασφαλίσεις δεν ξέρω αν έλυσε το «πρόβλημα».

Αλλά πού και ποιος και ποιοι να βρουν χρόνο για ουσιαστικό έλεγχο αυτών των εκκρεμοτήτων που ταλανίζουν την αγορά. Θέλει προσωπικό αυτή η ιστορία και αρκετό χρόνο. Και κυρίως πολλαπλές οικονομικονομικές σπουδές και εμπειρίες και ειδικούς. Τα παιγνίδια όμως έχουν νικητές και ηττημένους. Η ασφαλιστική αγορά μας δεν αντέχει άλλους υποβιβασμούς κατηγοριών στο πρωτάθλημα της οικονομίας. Το εύκολο «παιγνιδάκι» των Δημοσίων Σχέσεων, με γραφήματα θυγατρικών για να δείξουν «δύναμη» και συνέδρια πλήθους με αριθμούς μεγάλους συνεργατών για να φανεί συμμετοχή και επαγγελματισμός είναι μερικές φορές «δείγμα» ανησυχίας.

Περιμένουμε να μπει ένα «ΤΕΛΟΣ» στην παραπλάνηση του κοινού και ένα ξεκαθάρισμα «ρόλων».

• Νόμος 3746/2009

Πηγή: Nextdeal