Στην …“τράπεζα” του μπαμπά και της μαμάς

Στην “τράπεζα” του μπαμπά και της μαμάς φαίνεται πως προσφεύγει όλο και περισσότερο η ελληνική νεολαία. 

Φαινόμενο όχι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα αλλά σίγουρα σε έξαρση, λόγω της οικονομικής κρίσης, των ιδιαίτερα χαμηλών απολαβών και της ανεργίας. Ενώ νομίζαμε ότι έχουμε την αποκλειστικότητα σε τέτοιου είδους φαινόμενα, έρευνα της Aviva στο Ηνωμένο Βασίλειο αποκαλύπτει ότι στην ίδια “τράπεζα” καταφεύγουν πλέον και οι νέοι στη Βρετανία.

Στο “ταμείο” των γονιών και οι ΒρετανοίΟι χαμηλές απολαβές και η ανεργία φαίνεται πως έχουν στρέψει και τους Βρετανούς νέους στην “τράπεζα” του μπαμπά και της μαμάς. Μια “τράπεζα” που, όμως, αρχίζει να παρουσιάζει σημαντική έλλειψη ρευστότητας –ειδικά όταν οι γονείς αποσύρονται από την ενεργό επαγγελματική δράση και συνταξιοδοτούνται, οπότε τα εισοδήματά τους μειώνονται. 

Από αυτή τη σκοπιά προσεγγίζει το ζήτημα η έρευνα της Aviva, που διεξήχθη τον Ιούλιο του 2010 στο Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ 551 γονέων που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα 10 χρόνια και 2.000 ενήλικων παιδιών, που οι γονείς τους επίσης θα συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα 10 χρόνια. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το 18% των γονιών που μπαίνουν στη φάση συνταξιοδότησης θεωρούν ότι τα ενήλικα παιδιά τους θα χρειαστούν οικονομική βοήθεια από αυτούς. Αντίστοιχα, το 30% των νέων “ποντάρουν” σ’ αυτήν τη βοήθεια Βρετανών.

Περίπου δύο στους τρεις γονείς (62%) θεωρούν ως βοήθεια προς τα παιδιά τους το να τους αγοράσουν ένα σπίτι και σχεδόν τα μισά (44%) των παιδιών αυτό ακριβώς περιμένουν. Εξίσου διαδεδομένη φαίνεται πως είναι και η βοήθεια προς τα εγγόνια, αφού το 47% των γονιών περιμένουν την παροχή κάποιου ποσού για την επόμενη γενιά και περίπου ένα 30% των ενήλικων παιδιών προσφεύγουν ή επαναπαύονται σε αυτή –οι ομοιότητες με την ελληνική κοινωνία περισσότερο από προφανείς. 

Άγχος εκατέρωθεν
Περισσότερο αγχώνονται οι Βρετανοί γονείς που έχουν άνεργα παιδιά, αφού το 50% ανησυχεί για το πώς θα εξακολουθήσουν να τα στηρίζουν οικονομικά όταν συνταξιοδοτηθούν. Το 29% των γονιών, μάλιστα, ανησυχούν ότι αν χρειαστεί επί μακρόν να στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά τους, αυτό θα περιορίσει το εισόδημά τους από τη σύνταξη και ως αποτέλεσμα το 16% ανησυχεί ότι θα πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει.

Εξίσου ανήσυχοι, όμως, είναι και οι νέοι στη Βρετανία που έχουν γονείς που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν, με τους 4 στους 10 (39%) να προβληματίζονται με το πώς οι γονείς τους θα αντεπεξέλθουν γενικά και τον 1 στους 6 (16%) να αγχώνεται με το ενδεχόμενο ότι θα χρειαστεί να τους υποστηρίξει οικονομικά.

Οι γονείς αποκούμπι και στα 30Στην Ελλάδα τώρα, αν και η προσφυγή στην “τράπεζα” του μπαμπά και της μαμάς δεν είναι κάτι καινούργιο, φαίνεται πως η αύξηση της ανεργίας και οι χαμηλές αποδοχές των νέων έχουν εντείνει το φαινόμενο. 

Σε άρθρο στο Βήμα της 11/9 διαβάζουμε για έρευνα της Κάπα Research, για λογιαριασμό της εφημερίδας που αποκαλύπτει ότι έξι στους δέκα νέους στηρίζονται οικονομικά από τις οικογένειές τους, λόγω ανεργίας ή χαμηλού εισοδήματος. Πιο συγκεκριμένα, το 62,3% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι οι απολαβές τους δεν τους επιτρέπουν να έχουν την επιθυμητή ποιότητα ζωής. 

Το ίδιο περίπου ποσοστό (59,1%) δηλώνει ότι στηρίζεται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό και σε κλιμακούμενη συχνότητα, στην οικονομική βοήθεια των γονιών ή άλλων συγγενικών προσώπων, αφού τόσο οι απολαβές τους όσο και το προνοιακό επίδομα ανεργίας δεν αρκούν ούτε για τις στοιχειώδεις, καθημερινές ανάγκες. Στα πλαίσια αυτά, όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στη γονεϊκή εστία. 

Ποια είναι, όμως, η πραγματική οικονομική κατάσταση των γονιών τους; Τη γνωρίζουν ή επειδή, κατά παράδοση, “ο μπαμπάς και η μαμά είναι πάντα εδώ” δεν τους έχει επιτρέψει να αναρωτηθούν σχετικά; 

Καθώς οι ήδη χαμηλές συντάξιμες αποδοχές στην Ελλάδα μειώνονται συστηματικά, το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων είναι δυσοίωνο και το οικονομικό τοπίο είναι πιο δύσκολο από ποτέ, όλο και λιγότεροι νέοι θα μπορούν να καταφεύγουν στους γονείς τους για οικονομική ενίσχυση και όλο και λιγότεροι γονείς θα μπορούν να ενισχύουν τα παιδιά τους. Μία σχετική έρευνα που θα ασχολιόταν ειδικά με το παραπάνω θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ταμπού τα οικονομικά της οικογένειας
Στην έρευνα, πάντως, της Αviva φαίνεται ότι η συζήτηση για τις συντάξιμες απολαβές είναι ταμπού για τις περισσότερες βρετανικές οικογένειες. Το 41% των γονιών λέει ότι ποτέ δεν έχουν συζητήσει το θέμα αυτό με τα παιδιά τους. 

Τα τρία τέταρτα αυτών (76%) θα ήθελαν να συζητήσουν με τα παιδιά τους για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που διαθέτουν και ένα 30% θα χρησιμοποιούσε αυτή τη συζήτηση σαν ευκαιρία για να κατανοήσουν τις κοινές ανησυχίες και προσδοκίες. Πάνω από τους μισούς νέους (53%) θέλουν να μιλήσουν με τους γονείς τους για τη σύνταξή τους, με το ένα τέταρτο αυτών (25%) να λέει ότι θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να καταλάβουν και τις δικές τους ανησυχίες. 

Η έλλειψη συζήτησης πάνω σ’ αυτά τα θέματα θα μπορούσε να εξηγήσει τον ανησυχητικό αριθμό των νέων στη Βρετανία, οι οποίοι έχουν μικρή γνώση των οικονομικών-συνταξιοδοτικών προϊόντων που θα χρειαστούν και οι ίδιοι μια μέρα. Ένας στους πέντε (20%) παραδέχεται ότι δεν ξέρει τίποτα σχετικά με συνταξιοδοτικά προγράμματα και ένα ανησυχητικό 70% δεν ξέρει τι είναι η πρόσοδος –μια παρόμοια έρευνα στην Ελλάδα θα αποκάλυπτε σίγουρα ακόμα πιο υψηλά ποσοστά άγνοιας. 

Και η ασφαλιστική αγορά τι;Ο Clive Bolton, επικεφαλής του τμήματος “at retirement” της Aviva, θεωρεί ότι οι οικογένειες θα μπορούσαν να αποφύγουν τη σύγχυση και την απογοήτευση, αν γονείς και παιδιά δεν άφηναν για αργότερα τη συζήτηση σχετικά με τις συντάξιμες αποδοχές και τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που διαθέτουν ή δεν διαθέτουν. Στα πλαίσια αυτά, μάλιστα, η Aviva διαθέτει μια online φόρμα υπολογισμού των συντάξιμων αποδοχών, καθώς επίσης και χρήσιμες πληροφορίες για ανθρώπους που ανακαλύπτουν ότι η σύνταξη που θα πάρουν είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο περίμεναν.

Τι γίνεται στην Ελλάδα πάνω σ’ αυτό το θέμα; Πόσο εύκολο είναι να έχουν πρόσβαση οι  Έλληνες σε τέτοιου είδους πληροφορίες, σε μια στιγμή που το πώς θα εξ-ασφαλίσουν το μέλλον τους τούς απασχολεί ιδιαίτερα;

Γιατί πέρα από τις εντυπωσιακές ομοιότητες που προκύπτουν, στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, μεταξύ λαών και κοινωνιών που παραδοσιακά διέφεραν μεταξύ τους, οι διαφορές, που εξακολουθούν να υφίστανται, είναι εκείνες που θα πρέπει να μας απασχολήσουν. 

Στην κατεύθυνση αυτή οι ασφαλιστικές εταιρείες στη χώρα μας ίσως θα έπρεπε να εστιάσουν και να πρωτοστατήσουν σε ανάλογες έρευνες, που, αφενός, θα τους επιτρέψουν να αφουγκραστούν στην πραγματική τους διάσταση τον παλμό και τις ανησυχίες της ελληνικής κοινωνίας, και στη συνέχεια να δημιουργήσουν τα κατάλληλα προϊόντα, που και στην οικονομική συγκυρία και στις ανάγκες θα ανταποκρίνονται, αλλά και τις ίδιες θα προβάλλουν ως εναλλακτική λύση στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί.

Πηγή: Ασφαλιστική Αγορά