Η υποασφάλιση των Ελλήνων δημιουργεί ευκαιρίες στην ασφαλιστική αγορά

Και όμως τα πράγματα δεν είναι απαισιόδοξα. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, την δυσφορία, τα αδιέξοδα τις κρίσεις πανικού, υπάρχει φως. Υπάρχουν εξαιρέσεις, «δυναμικές», που συνιστούν την διαφορετικότητα.

Η καταστροφή, η μιζέρια, η δυσθυμία δεν είναι παρά η λάθος στάση ζωής απέναντι σε μη ρόδινες καταστάσεις και είναι εύκολο το «κύμα» που αναπτύσσεται να δημιουργήσει κλίμα αδράνειας. Και αυτό ισχύει σήμερα στην χώρα.

Όλα τυλίγονται με το πέπλο της απόρριψης, της αδυναμίας να εξελιχθούν, της αδράνειας να προχωρήσουν, της πλήρους απαξίωσης. Συνθήκες αποκάλυψης. Λάθος.

Όχι. Πρόκειται για την παγίδα που επιμελώς δημιουργούν όσοι νομίζουν ότι μόνο αυτοί θα επιβιώσουν και αυτοικανοποιούνται να μιλούν για συντρίμμια γνωρίζοντας ότι αυτοί θα γλιτώσουν, ότι είναι οι μάγκες της ζωής που τα κατάφεραν. Χαρακτηριστική περίπτωση σαδισμού. Διασπείρουν τρόμο. Οι ψύχραιμοι όμως και όσοι ξεκίνησαν από το μηδέν σκέπτονται διαφορετικά.

Έτσι, μου έκανε και εντύπωση η συζήτηση με μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου - επιχειρηματία της ασφαλιστικής αγοράς ο οποίος ανέλυε με προσοχή τα δεδομένα της υφιστάμενης συγκυρίας.

Έλεγε λοιπόν ότι σήμερα, το πεδίο δράσης των ασφαλιστών είναι όχι απλώς μεγάλο αλλά αποτελεί μια βέβαιη πηγή που θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Ήταν αισιόδοξος ότι η εταιρία του θα τρέξει, η παραγωγή του θα αυξηθεί, τα κέρδη του θα εκτιναχθούν.

Τα λόγια του ήταν παράφωνα μέσα στα όσα γενικά ισχύουν και λέγονται για το επιχειρείν εν μέσω δημοσιονομικών προβλημάτων. Και όντως μπορεί για συγκεκριμένους κλάδους, δραστηριότητες, και τομείς να υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα. Για τις ασφαλιστικές εταιρείες όμως δεν ισχύει το ίδιο.

Οχήματα, σύνταξη, ζωή, επιχειρήσεις, κατοικίες. Και που δεν υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης. Και έχει δίκιο. Ποτέ και τίποτα δεν καταστράφηκε. Αντίθετα και μέσα από τις χειρότερες συνθήκες αναπήδησαν οι δυνάμεις δημιουργίας.

Δεν υπάρχει τέλος, παρά μόνο αρχή και ειδικά για τις ασφαλιστικές εταιρίες το μέλλον «δείχνει» μόνο ανάπτυξη. Βέβαια για τις εταιρίες με εσωτερικά προβλήματα δεν ευθύνεται η εποχή αλλά οι άνθρωποι και κάποια στιγμή το τέλος είναι αναμενόμενο όχι για τους ιδιοκτήτες τους που είναι διασφαλισμένοι αλλά για τα θύματά τους που μένουν στον δρόμο.

Όχι λοιπόν στην αδράνεια. Όχι στην παγίδα της καταστροφής. Μια μεγάλη ευκαιρία ανοίγεται και κάποιοι θέλουν να την αδράξουν μόνοι τους…

Πηγή: Insuranceworld