Έκλεισαν και θα κλείσουν κι άλλες ασφαλιστικές εταιρίες: "Συγγνώμη λάθος";;;

Παρατηρούμε με πολύ ενδιαφέρον τα δρώμενα των ασφαλιστικών εταιριών σε παγκόσμιο επίπεδο εν όψει του Solvency II. Τα προβλήματα που έχουν ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στην Αμερική και τις συνέπειες αυτών τις έχουμε όλοι λίγο πολύ κατανοήσει. Αλλά τι γίνεται στην Ευρώπη στο μεταξύ;

Καλό εφαλτήριο στην σκέψη αυτή είναι το άρθρο που αναδημοσιεύσαμε "Solvency II: Προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι ευρωπαϊκές ασφαλιστικές". Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά συνειδητοποιεί ότι τα προβλήματα για τη συμπλήρωση των αποθεματικών ακόμη και σε μεγάλους ευρωπαϊκούς ομίλους συνεχώς γιγαντώνονται, δηλαδή με λίγα λόγια:

Δεν φτάνουν τα κεφάλαια για να καλύψουν τα απωθεματικά οι ασφαλιστικές ευρωπαϊκές εταιρίες για το Solvency II ή πολύ δύσκολα και λίγες μπορούν να είναι σε θέση να καλύψουν αυτές τις 500 δις στερλίνες στη Μ.Βρετανία ή 3 τρις ευρώ μαζί με τους υπόλοιπους ομίλους σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία.

Ως εδώ κατανοητά όλα. Τα προβλήματά των Ευρωπαίων είναι σχεδόν αντίστοιχα με εκείνα των Ελληνικών ασφαλιστικών εταιριών. Με τα ανοίγματά τους, τις αντιπαραθέσεις τους με τις εποπτικές αρχές, τις ανησυχίες των ασφαλισμένων τους, με τους διαμεσολαβητές τους και τα επικουρικά τους.

Όλα ίδια σχεδόν, εκτός της αντιμετώπισης.

Η αντίστοιχη εκεί Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών CEA είναι σε συνεχή επικοινωνία στέλνοντας έγγραφα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή διεκδικώντας χαμηλότερα όρια απωθεματικών από αυτά που απαιτεί η οδηγία του Solvency II και επιχειρηματολογεί για τις βλάβες που θα επέλθουν στην Ευρωπαϊκή Οικονομία εξαιτίας του πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι ασφαλιστικές δραστηριότητες στα οικονομικά δρώμενα.

Στην Ελλάδα φυσικά λειτουργούμε διαφορετικά. Πρώτα το λουκέτο και μετά οι ερωτήσεις. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ στην Ευρώπη οι εταιρίες διαμαρτύρονται ανοιχτά για τη δυσκολία συγκέντρωσης κεφαλαίων και είναι κριτικές απέναντι στο κατά πόσο η ακολουθία της οδηγίας του Solvency II είναι αντικειμενικά χρήσιμη και εφικτή κι όλα αυτά μέσω της παρουσίας μιας ενεργής και δυναμικής Ένωσης, στην Ελλάδα χρησιμοποιήσαμε την οδηγία του Solvency σαν το κρεβάτι του Προκρούστη βάζοντας επάνω μελλοθάνατα σώματα Ασφαλιστικών Εταιριών μαζί με τους χιλιάδες υπαλλήλους, διαμεσολαβητές/ασφαλιστές και φυσικά εκατομμύρια πελάτες εκτελώντας εν ψυχρώ και χωρίς χρόνο προσαρμογής.

Η ΕΑΕΕ από την αρχή μιλούσε πολύ σωστά για "εξυγίανση" της Ελληνικής Αγοράς. 

Αλλά εξυγίανση πώς; 

Υποστηρίζοντας τη μέθοδο του Προκρούστη; 

Και με τί αποτέλεσμα; 

Να μείνουν μόνο οι υπερόμιλοι και οι κρατικές για να αποφασιστεί έπειτα ότι μπορούσαμε και με τον πήχη χαμηλότερα στα αποθεματικά ή ότι μπορούσε να είχε επιτευχθεί ένα καλύτερος διακανονισμός μέσω μακροπρόθεσμου σχεδιασμού; 

Τι θα πούμε όταν όλα τα κέρδη και ο τζίρος και τα κεφάλαια θα συγκεντρώνονται στην οποιαδήποτε Γερμανία ή Γαλλία ή άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα και θα πτωχεύουμε ακόμη περισσότερο σαν επαγγελματίες, ασφαλιζόμενοι αλλά και σα χώρα; 

Τι θα γίνει όταν ακόμη και οι δύο κρατικές πωληθούν όπως έχουν ήδη ανακοινώσει; 

Ποιος θα εξασκεί υγιή ανταγωνισμό για χάρη πρώτα του Πολίτη-Ασφαλιζόμενου, του ασφαλιστή-επαγγελματία αλλά και του υπαλλήλου απέναντι στα μεγάλα ευρωπαϊκά συμφέροντα;

Και εν πάση περιπτώση, χωρίς καμία μάχη; 

Και τι θα πούμε μετά όταν δε θα'χει μείνει τίποτε πια όρθιο; 

" Συγγνώμη λάθος;;; "