Η "ατυχής" γενιά του 1990

"Εμείς τουλάχιστον ζήσαμε κάποια καλά χρόνια". Είναι κάτι που ακούω συχνά από συνομηλίκους μου καθώς και από μεγαλύτερους, όταν η συζήτηση φθάνει σε μια βιαστική αποτίμηση της ζωής. Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση μιας βαθιάς τομής ανάμεσα στις γενιές με αφετηρία την εμπειρία των ευκαιριών, της προσδοκίας και των απολαβών. "Ο γιος μου είναι 32 και ζει ακόμη μαζί μας", ακούω. "Την καριέρα την κάνεις ανάμεσα στα 30 και στα 40. Μετά, πάει... τι θα κάνουν όλα αυτά τα παιδιά;".