Η οικονομική κρίση μπορεί να έπληξε (και) την
ασφαλιστική αγορά αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η ανάπτυξη των εταιρειών
σταμάτησε. Αντίθετα οι εταιρείες συνεχίζουν να προχωρούν, η καθεμία με
τις δικές της δυνάμεις και βάσει αυτών που κατά το παρελθόν είχαν
«χτίσει».
Και γιατί το λέμε αυτό; Διότι υπάρχουν περιπτώσεις ασφαλιστικών που «τρέχουν» με εντυπωσιακά αποτελέσματα τα οποία αποτυπώνονται στα οικονομικά τους στοιχεία και δε χωρούν αμφισβήτηση.
Και γιατί το λέμε αυτό; Διότι υπάρχουν περιπτώσεις ασφαλιστικών που «τρέχουν» με εντυπωσιακά αποτελέσματα τα οποία αποτυπώνονται στα οικονομικά τους στοιχεία και δε χωρούν αμφισβήτηση.
Μέχρι και εταιρείες
που εμφάνισαν κάμψη κατά το προηγούμενο διάστημα τώρα, δείχνουν να
ανακτούν δυνάμεις και να μπαίνουν σε άλλη τροχιά. Οι ελπίδες είναι
πολλές και κυρίως δεν είναι αβάσιμες.
Το iw μιλώντας με εκπροσώπους τέτοιων περιπτώσεων, που οι «επιτυχίες» τους δεν είναι κρυφές και έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας οπότε και δεν αποτελούν απλές εντυπώσεις ή ενδείξεις, διαπιστώνει το εξής: Στην πρόοδο υπάρχουν κοινά σημεία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών που τα βγάζουν πέρα στα δύσκολα είναι ότι δεν κάμπτονται στις δυσκολίες των τελευταίων ετών.
Αντίθετα βάζουν υψηλούς στόχους. Και αυτό διότι γνωρίζουν ότι πουλάνε ένα «προϊόν της εποχής» υπό την έννοια ότι τώρα περισσότερο από ποτέ οι σώφρονες δυνητικοί πελάτες επιζητούν τα ασφαλιστικά συμβόλαια.
Επίσης, στηρίζονται στους συνεργάτες τους, και δεν προχωρούν σε βίαιες κινήσεις αλλαγής των συσχετισμών του ανθρώπινου δυναμικού τους καθώς αυτό προκαλεί έντονους κλυδωνισμούς στις πωλήσεις. Ακόμα, σημαντικό κοινό στοιχείο είναι ότι δημιουργούν νέα προϊόντα που «τραβάνε» πελάτες, ενώ προχωρούν σε προσαρμογή των σχεδίων τους με βάση (και) την τιμή.
Οι «κοινές» πρακτικές που εντοπίζονται δε σταματούν στις προηγούμενες αναφορές αλλά επεκτείνονται και στην πολιτική διαχείρισης του λειτουργικού κόστους τους, στην διαμόρφωση των στρατηγικών, στις συνεργασίες που αναπτύσσουν και πολλά άλλα.
Στην αντίθετη πλευρά, υπάρχουν εταιρείες που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες οι οποίες όμως δεν είναι άμοιρες της τακτικής που οι διοικήσεις τους ή οι ιδιοκτήτες τους εφάρμοσαν επί σειρά ετών. Οι περιπτώσεις αυτές φέρουν το βάρος του παρελθόντος και συνεχίζουν να βαδίζουν στην πεπατημένη.
Αξιοποιούν τα προγράμματα διάσωσης που ανά καιρούς δίδονται στην αγορά από την Εποπτική Αρχή υπό μορφή «τελευταίας ευκαιρίας», παρέχουν φθηνά ασφάλιστρα που σαφώς είναι υποτιμολογημένα –λέει η αγορά-, συνεχίζουν να παίρνουν ασφάλιστρα από διάφορες πηγές και επίσης συνεχίζουν να καθυστερούν και τις αποζημιώσεις στους δικαιούχους ασφαλισμένους.
Παρά το γεγονός ότι βλέπουν τους ανταγωνιστές να προχωρούν και να εξελίσσονται και να χρησιμοποιούν τακτικές προόδου, αδυνατούν ακόμα και να αντιγράψουν αυτές τις συμπεριφορές. Οι εταιρείες αυτές δεν αλλάζουν…
Το iw μιλώντας με εκπροσώπους τέτοιων περιπτώσεων, που οι «επιτυχίες» τους δεν είναι κρυφές και έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας οπότε και δεν αποτελούν απλές εντυπώσεις ή ενδείξεις, διαπιστώνει το εξής: Στην πρόοδο υπάρχουν κοινά σημεία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών που τα βγάζουν πέρα στα δύσκολα είναι ότι δεν κάμπτονται στις δυσκολίες των τελευταίων ετών.
Αντίθετα βάζουν υψηλούς στόχους. Και αυτό διότι γνωρίζουν ότι πουλάνε ένα «προϊόν της εποχής» υπό την έννοια ότι τώρα περισσότερο από ποτέ οι σώφρονες δυνητικοί πελάτες επιζητούν τα ασφαλιστικά συμβόλαια.
Επίσης, στηρίζονται στους συνεργάτες τους, και δεν προχωρούν σε βίαιες κινήσεις αλλαγής των συσχετισμών του ανθρώπινου δυναμικού τους καθώς αυτό προκαλεί έντονους κλυδωνισμούς στις πωλήσεις. Ακόμα, σημαντικό κοινό στοιχείο είναι ότι δημιουργούν νέα προϊόντα που «τραβάνε» πελάτες, ενώ προχωρούν σε προσαρμογή των σχεδίων τους με βάση (και) την τιμή.
Οι «κοινές» πρακτικές που εντοπίζονται δε σταματούν στις προηγούμενες αναφορές αλλά επεκτείνονται και στην πολιτική διαχείρισης του λειτουργικού κόστους τους, στην διαμόρφωση των στρατηγικών, στις συνεργασίες που αναπτύσσουν και πολλά άλλα.
Στην αντίθετη πλευρά, υπάρχουν εταιρείες που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες οι οποίες όμως δεν είναι άμοιρες της τακτικής που οι διοικήσεις τους ή οι ιδιοκτήτες τους εφάρμοσαν επί σειρά ετών. Οι περιπτώσεις αυτές φέρουν το βάρος του παρελθόντος και συνεχίζουν να βαδίζουν στην πεπατημένη.
Αξιοποιούν τα προγράμματα διάσωσης που ανά καιρούς δίδονται στην αγορά από την Εποπτική Αρχή υπό μορφή «τελευταίας ευκαιρίας», παρέχουν φθηνά ασφάλιστρα που σαφώς είναι υποτιμολογημένα –λέει η αγορά-, συνεχίζουν να παίρνουν ασφάλιστρα από διάφορες πηγές και επίσης συνεχίζουν να καθυστερούν και τις αποζημιώσεις στους δικαιούχους ασφαλισμένους.
Παρά το γεγονός ότι βλέπουν τους ανταγωνιστές να προχωρούν και να εξελίσσονται και να χρησιμοποιούν τακτικές προόδου, αδυνατούν ακόμα και να αντιγράψουν αυτές τις συμπεριφορές. Οι εταιρείες αυτές δεν αλλάζουν…
Γιάννης Βερμισσώ
Πηγή: Insuranceworld
Αναρτήσεις
Δεν πρέπει να σταματάμε να ελπίζουμε όλοι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανοούμε όλοι πως ο άνθρωπος μετά την φωτιά & υπόλοιπες ανακαλύψεις & εφευρέσεις, δημιούργησε & μια απόλυτη "πατέντα" για να προφυλάσσεται.
Η πατέντα αυτή δεν είναι άλλη από την ασφάλιση.
Είναι παγκοσμίως ο μοναδικός τρόπος να προστατεύεται ο άνθρωπος από κινδύνους.
Δεν ιερός ο θεσμός της ασφάλισης ιδιωτικής ή κοινωνικο-κρατικής.
Είναι Θεικός θεσμός.
Είναι μονόδρομος.
Είναι γνωστό πως π.χ. 1.000 πληρώνουν για να πληρώσουν & να προστατευτούν οι ζημίες 10 πληγέντων ή 20 πληγέντων ή & παραπάνω.
Δεν μπορεί να ανακαλυφθεί άλλο παρόμοιο σύστημα.
Όλοι χρειάζονται ασφάλιση.
Οτιδήποτε ανασαίνει χρειάζεται ασφάλιση.
Δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ασφάλιση.
Σε μια χώρα όμως μπάχαλο ο κόσμος δεν μας εμπιστεύεται.
Αλλά ελπίζουμε.
Ελπίζουμε & πρέπει να ελπίζουμε πως αργά ή γρήγορα θα εφαρμοστούν οι νόμοι.
Ουδέν κρυπτόν...
Δεν μπορεί όπως λέει η ρήση όλοι να κοροιδεύουν όλους για πάντα.
Πρέπει να λήξουν επιτέλους κάποιες μεθοδεύσεις σ' αυτή την ταλαίπωρη χώρα.
Κι αυτό γίνεται μόνο με εφαρμογή του νόμου.
Να "λήξουν" οι μαιμούδες εταιρίες.
Το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης πρέπει να τον υπηρετούν επιχειρηματίες αδιάφθοροι & όχι τύπου Κοντομηνάδες, Ψωμιάδηδες, Μπράβοι (κακόχρονο νάχουν πούλεγε & η γιαγιά μου στην Κορώνη) που κατασπάραξαν την αγορά με την άκρατη αλαζονεία τους & τα πανέμορφα εκείνα σχέδιά τους περί τάχαμου μεγάλων στόχων κλπ.
Κακόχρονο νάχουν όλοι αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια τους πιστέψαμε, που κάποιοι δώσαμε τη ζωή μας γιατί πιστεύαμε στον ιερό αυτό θεσμό & όλοι αυτοί αυτό που έκαναν πίσω από την πλάτη μας την ώρα που έληγε κάθε σεμινάριο, κάθε συμβούλιο δεν ήταν τίποτα άλλο από το να καπηλεύονται τους κόπους των πελατών.
Μάλλιασε η γλώσσα μας κάναμε αγώνες να καλλιεργήσουμε στον κόσμο την αξία της ασφάλισης.
Γυρίζαμε σπίτι το βράδυ μετά από άπειρα ραντεβού ικανοποιημένοι όχι από το πόσα βγάζαμε αλλά με χαρά που πείσαμε άλλον έναν να πάρει μέτρα για την υγεία του, να προστατεύσει το σπιτάκι του από πιθανη φωτιά.
Πόσες χιλιάδες επιχειρήματα δεν επικαλούμασταν για να παραμένει αξιοπρεπής σε πιθανό πρόβλημα υγείας του.
Στα πενήντα μου σήμερα φυσικά & ελπίζω πως θ' αλλάξουν τα πράγματα.
Και ελπίζω γιατί ο νόμος & ο πέλεκυς θα πέσει.
Φυσικά & συνεχίζω να είμαι ασφαλιστής όπως 25 χρόνια υπηρετώ.
Φυσικά & δεν κοιτώ τι βγάζω πρώτα.
Ακόμη & για πάντα θα κοιτώ να πείθω ανθρώπους να προστατευτούν.
Να προβλέπουν, να προγραμματιζουν & να εξασφαλιζουν την αξιοπρεπεια τους σε πιθανο μελλοντικο πόνο.
Όμως αγαπητέ νόμε, αγαπητή πολιτεία φροντίστε να μη ξαναξεφτιλιστουμε από καρχαριες Κοντομηναδες Ψωμιαδηδες, Γιαννουσηδες, Ζαχαράτους, Μπουτατηδες, κεραταδες καθε λογης απο μεγαλομπροκεραδες αρπακτικα, απο μικρους πρακτορες πονηρους της περιφερειας που εκκολαφθηκαν σε κλαμπ πλουσίων rich club & εγιναν επιχειρηματιες.
Προστατευστε τον κοσμο αγαπητη νεα ελεγκτη Τραπεζα Ελλαδος.
Ανθρωποι αξιοσεβαστοι εργατες υπαρχουν σημερα αλλα ειναι δυστυχως η εξαιρεση οπως ο Κασκαρελης, ο Γιαννιωτης ο Σπύρου & άλλοι
Ανθρωποι που πιστευουν στο θεσμο & οχι μόνο στον ισολογισμο & απολογισμο στους μετοχους τους.
Περιμενω & ελπιζω να εφαρμοστουν οι νομοι.
Συνεχιζω & μιλαω στο κοσμο για την σημαντικοτητα αυτου του απόλυτου εργαλειου που ειναι η ασφαλιση.
Ζητω άφεση & συγχωρεση αλλά κατάρα σε όλους αυτούς που δεν λυπηθηκαν το βιος του καθε ασφαλισμενου πελατη.
Ας με κρινει ο Θεος αλλα δεν αντεχω άλλο σ' αυτο το ξεφραγο αμπελι.
Το ονομα μου δεν εχει σημασια αν είναι Γιώργος, Δημήτρης, Τάκης, Μίμης, Τάσος αν είναι Γρηγοριάδης, Αθανασόπουλος, Καπελέρης, Αντωνίου ή Κοντοπόδης
Με συναδέλφους που μιλάω, με πελάτες με φίλους όλοι αγανακτούμε αλλά ελπίζουμε.
Για τα λόγια ο Θεός ας με κρίνει & ας αποφασίσει.
Τίποτε χειρότερο δεν έπραξα.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΛΘΗ Η
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΘΗΤΗ ΦΩΤΙΣΗ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΗ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!!!