Είναι κοινή διαπίστωση ότι η οικονομία, οι επιχειρήσεις, οι άνθρωποι της
χώρας, όλοι και όλα αναζητούν βηματισμό. Η έλλειψή σωστού και σταθερού
βηματισμού είναι περισσότερο από εμφανής. Τα γρανάζια της κρατικής
μηχανής, των πολιτικών αποφάσεων, των μέτρων που λαμβάνονται δεν
εφάπτονται ακόμα με αποτέλεσμα να γυρίσουν στον αέρα.
Οι λόγοι που μέχρι σήμερα δεν έχει αποκτηθεί βηματισμός εστιάζονται κυρίως από την προ μηνών έντονη αρρυθμία που προκάλεσε η αργή διαδικασία περί ερχομού του ΔΝΤ και των σεναρίων που «έτρεχαν» στην αγορά χωρίς να ξεκαθαρίζονται από κανένα.
Βέβαια το θέμα του ΔΝΤ κάποια στιγμή λύθηκε αλλά είχαν δημιουργηθεί πολλά παρεπόμενα. Και είχαν μείνει –και παραμένουν- ανοικτές πληγές. Το ασφαλιστικό, οι ρυθμίσεις στα εργασιακά, οι προσεγγίσεις των ειδικών φόρων κατανάλωσης και του ΦΠΑ που τελικώς αυξήθηκαν.
Όλα όσα έγιναν πέρασαν μέσα από μια αργή και βασανιστική διαδικασία που προκάλεσε αστάθεια και ανασφάλεια. Αυτός είναι και ο ρυθμός που πέρασε στην αγορά, που έκοψε τα φτερά και σκόρπισε την απαισιοδοξία. Φήμες, υπόνοιες, πληροφορίες, πιθανότητες και ενδεχόμενα.
Χτίστηκε μια ολόκληρη εποχή επάνω σε αυτά. Και τώρα; Καχυποψία. Καθημερινά μπορεί τα στελέχη, οι πολίτες οι αρμόδιοι όπου και να βρίσκονται και να υπηρετούν να αισιοδοξούν –από την φύση του Έλληνα- ότι θα επιβιώσουμε, αλλά παραμένει ερώτημα το πώς κάτω από ποιες συνθήκες θα έλθει αυτή η επιβίωσης και κυρίως ποιους θα αφορά. Όπως και να έχει το γενικό κλίμα δεν είναι καλό.
Και η ευθύνη της κυβέρνησης μεγάλη. Δεν μερίμνησε –ακόμα- να περάσει στην κοινωνία την αίσθηση της σταθερότητας και κυρίως την αισιοδοξία ότι υπάρχει σχέδιο, υπάρχει στόχος. Όσο παραμένει η αίσθηση του βλέποντας και κάνοντας τόσο εντείνεται το κλίμα ανησυχίας.
Αυτό είναι και το επικίνδυνο. Διότι αν υπάρχει ανησυχία ότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί και δεν διασφαλίζει μέσα από τις επιλογές του την σταθερότητα τότε ο καθένας μεριμνά για τον εαυτό του. Άγριες οι συμπεριφορές που αφορούν την επιβίωση... Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Οι λόγοι που μέχρι σήμερα δεν έχει αποκτηθεί βηματισμός εστιάζονται κυρίως από την προ μηνών έντονη αρρυθμία που προκάλεσε η αργή διαδικασία περί ερχομού του ΔΝΤ και των σεναρίων που «έτρεχαν» στην αγορά χωρίς να ξεκαθαρίζονται από κανένα.
Βέβαια το θέμα του ΔΝΤ κάποια στιγμή λύθηκε αλλά είχαν δημιουργηθεί πολλά παρεπόμενα. Και είχαν μείνει –και παραμένουν- ανοικτές πληγές. Το ασφαλιστικό, οι ρυθμίσεις στα εργασιακά, οι προσεγγίσεις των ειδικών φόρων κατανάλωσης και του ΦΠΑ που τελικώς αυξήθηκαν.
Όλα όσα έγιναν πέρασαν μέσα από μια αργή και βασανιστική διαδικασία που προκάλεσε αστάθεια και ανασφάλεια. Αυτός είναι και ο ρυθμός που πέρασε στην αγορά, που έκοψε τα φτερά και σκόρπισε την απαισιοδοξία. Φήμες, υπόνοιες, πληροφορίες, πιθανότητες και ενδεχόμενα.
Χτίστηκε μια ολόκληρη εποχή επάνω σε αυτά. Και τώρα; Καχυποψία. Καθημερινά μπορεί τα στελέχη, οι πολίτες οι αρμόδιοι όπου και να βρίσκονται και να υπηρετούν να αισιοδοξούν –από την φύση του Έλληνα- ότι θα επιβιώσουμε, αλλά παραμένει ερώτημα το πώς κάτω από ποιες συνθήκες θα έλθει αυτή η επιβίωσης και κυρίως ποιους θα αφορά. Όπως και να έχει το γενικό κλίμα δεν είναι καλό.
Και η ευθύνη της κυβέρνησης μεγάλη. Δεν μερίμνησε –ακόμα- να περάσει στην κοινωνία την αίσθηση της σταθερότητας και κυρίως την αισιοδοξία ότι υπάρχει σχέδιο, υπάρχει στόχος. Όσο παραμένει η αίσθηση του βλέποντας και κάνοντας τόσο εντείνεται το κλίμα ανησυχίας.
Αυτό είναι και το επικίνδυνο. Διότι αν υπάρχει ανησυχία ότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί και δεν διασφαλίζει μέσα από τις επιλογές του την σταθερότητα τότε ο καθένας μεριμνά για τον εαυτό του. Άγριες οι συμπεριφορές που αφορούν την επιβίωση... Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Πηγή: Insuranceworld
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου