Ποιος θυμάται τον ελεύθερο ανταγωνισμό

Οι ατομικές ελευθερίες και η ελεύθερη αγορά αποτελούν το ιδεολογικό υπόβαθρο του Δυτικού οικονομικού μας συστήματος. Επίσης, βρίσκονται στην καρδιά της ελληνικής σκέψης και της ρωμαϊκής διοικητικής και νομοθετικής πρακτικής, που θεμελίωσαν τον πολιτισμό μας.

Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για τις ελευθερίες αυτές είναι η δημοκρατική οργάνωση της πολιτείας.

Δυστυχώς όμως, αυτά είναι ευαίσθητα «λουλούδια» και δεν ανθίζουν εύκολα. Οι κάθε είδους προκαταλήψεις, η έλλειψη παιδείας και πόρων, καθώς και περίεργες συγκυρίες, οδηγούν πολλές φορές στην κυριαρχία ανελεύθερων δομών.

Για παράδειγμα, το σοβιετικό πολιτικό και οικονομικό μοντέλο, που κάθε άλλο παρά έχει εκλείψει, αφού κυριαρχεί και ευδοκιμεί στην ασιατική του εκδοχή -και όχι μόνο στην Κίνα.

Οι άπειρες ιδιομορφίες της Ασίας σε σχέση με το Δυτικό μας κόσμο, έχουν εκθρέψει μάλιστα κάθε μορφή ολοκληρωτικών, μισοελεύθερων ή απολύτως παράλογων πολιτικών και οικονομικών καθεστώτων.

Ακόμα και στο εσωτερικό της ιαπωνικής οικονομίας, ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι κάτι ξένο. Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να κατατάξει κανείς και άλλες χώρες, οι οικονομίες των οποίων ρυθμίζονται από ολιγαρχίες.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν ήταν τυχαίο που ασιατικές και βραζιλιάνικες χαλυβουργίες συμφώνησαν σε μία τεράστια αλλαγή στην αγορά σιδηρομεταλλεύματος, με αυτόματες επιπτώσεις και στην αγορά σιδήρου και χάλυβος.

Ισως των πλέον κρίσιμων προϊόντων στον πλανήτη. Στην επιφάνεια των πραγμάτων, αυτό που συμφωνήθηκε ήταν οι τιμολογήσεις σιδηρομεταλλεύματος να γίνονται πλέον σε τριμηνιαία και όχι σε ετήσια βάση.

Αυτό σημαίνει αμέσως αυξήσεις τιμών της τάξης του 90% και, στην ουσία, σηματοδοτεί τη σύσταση ενός παγκόσμιου καρτέλ σιδήρου και χάλυβα.

Οι επιπτώσεις από την κίνηση αυτή θα γίνουν πλήρως αισθητές ύστερα από χρόνια. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, εκείνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος, με το καρτέλ αυτό, απαντάει στα Δυτικά ολιγοπώλια σε άλλους τομείς, όπως τα χρηματοπιστωτικά και την τεχνολογία του πολέμου.

Αναμφίβολα πρόκειται για ακόμα ένα βήμα στη λάθος κατεύθυνση, όπου εμφανώς βρίσκεται ο κόσμος μας. Αν βέβαια δεν τον φωτίσει το άστρο της δημοκρατίας προς την ελεύθερη αγορά αγαθών και ιδεών... Δύσκολα πράγματα. 

Πηγή: Ναυτεμπορική