Ο ρόλος των εταιριών διακανονισμού αποζημιώσεων

Πόσοι μπορούν να έχουν άποψη για το ύψος μιας αποζημίωσης που αφορά τροχαίο ατύχημα; Καταρχήν ο ασφαλισμένος που είναι να λαμβάνει, κατά δεύτερον η ασφαλιστική που υποχρεούται να πληρώνει, κατά τρίτον τα δικαστήρια αν η υπόθεση φθάσει μέχρι εκεί, και κατά συνέπεια οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τον ασφαλισμένο και την ασφαλιστική.

Υπάρχουν κι άλλοι; Αν νομίζετε πως… όχι, κάνετε λάθος, διότι άποψη μπορεί να έχουν και οι «εταιρίες διακανονισμού αποζημιώσεων» που παρεμβαίνουν σε υποθέσεις τροχαίων προτείνοντας στο θύμα την εξαγορά της ζημιάς.

Στην ουσία οι εν λόγω εταιρίες προπληρώνουν στο θύμα, πιθανότατα με κάποιο discount, την αποζημίωση που εκείνο διεκδικεί από την ασφαλιστική εταιρεία χωρίς επιτυχία και στη συνέχεια προσφεύγουν στα δικαστήρια διεκδικώντας υψηλότερες αποζημιώσεις.

Με την πρακτική τους αυτή -η οποία βέβαια εμπεριέχει ρίσκο διότι ουδείς μπορεί να προβλέψει την απόφαση ενός δικαστηρίου- κερδισμένοι βγαίνουν οι ασφαλισμένοι που προεισπράττουν χρήματα όταν οι ίδιοι αδυνατούν να εισπράξουν τις αποζημιώσεις τους άμεσα από τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Φυσικά και οι ίδιες οι «εταιρίες διακανονισμού αποζημιώσεων» οι οποίες κερδίζουν από τη διαφορά που θα προκύψει μεταξύ των χρημάτων που καταβάλλουν σε θύματα τροχαίων ατυχημάτων και των ποσών που τελικά εκδικάζουν τα δικαστήρια.

Οι διαφορές αυτές συνήθως καθορίζονται από:

- Τα ποσά τα οποία αναγνωρίζονται ως δευτερεύουσες ζημιές του τροχαίου, όπως για παράδειγμα η απώλεια της εμπορικής αξίας του αυτοκινήτου

- Τους τόκους υπερημερίας οι οποίοι είναι υψηλότεροι των τραπεζικών επιτοκίων και υπολογίζονται από την ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής

- Την ηθική βλάβη την οποία είτε δεν την προκαταβάλλουν οι εταιρίες στους πελάτες τους, είτε την υποτιμούν ως αξία

Βέβαια, ο μεγάλος χαμένος από τη δράση των «εταιριών διακανονισμού αποζημιώσεων» δεν είναι άλλος από τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, που στις περισσότερες περιπτώσεις εξαγοράς ζημιάς από τροχαίο ατύχημα καλούνται δια των δικαστηρίων να καταβάλλουν αποζημιώσεις υψηλότερης αξίας.

Θα αναρωτιέστε βέβαια, αν η διαμεσολάβηση των εν λόγω εταιριών είναι θεμιτή; Ίσως το πιο δίκαιο θα ήταν να ισχυριζόμασταν ότι η δράση τους θα πρέπει κάθε φορά να αξιολογείται από τις συνθήκες της ίδιας της αγοράς, από τη στάση των ασφαλιστικών εταιριών, όπως και τις ανάγκες των συμμετεχόντων σε κάθε υπόθεση.

Κανείς δεν θα μπορούσε εξάλλου να ταχθεί ελαφρά τη καρδία υπέρ του θεσμού, διότι, σε κάθε περίπτωση, η «εξαγορά» του πόνου και της δυστυχίας θυμάτων από τροχαία ατυχήματα δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο.

Ωστόσο, η παρουσία των εν λόγω εταιριών αποδεικνύει και μια σειρά αδυναμιών του ασφαλιστικού συστήματος, που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στις ίδιες τις ασφαλιστικές εταιρίες και τη φερεγγυότητά τους.

Πηγή: Insuranceworld