Απειλή από ανορθόδοξες μεθόδους των τραπεζών (bankassurance) βλέπουν οι ασφαλιστές

Πηγή: asfalisinet.gr

Στο θέμα που τέθηκε και προς την Κομισιόν, από Ισπανό Ευρωβουλευτή, για τις πρακτικές των τραπεζών στην ασφάλιση των δανειοληπτών τους, αναφέρεται ο Ιωάννης Παν. Βοτσαρίδης(Φωτο) Προέδρος & Διευθ. Συμβούλος της INTERLIFE Α.Α.Ε.Γ.Α., σε άρθρο του σε ηλεκτρονικό Νewslleter της εταιρίας. 

Επίσης επιχειρεί μια παρουσίαση και της ελληνικής πραγματικότητας στο θέμα . Τα βασικά σημεία του άρθρου αναφέρουν:

«Ο διεθνώς αυξανόμενος οικονομικός ανταγωνισμός έχει εγείρει το θέμα της δυναμικής εισόδου των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (τραπεζών) στο χώρο της Ασφάλισης με την αποκαλούμενη «τακτική της σύνδεσης»: την εξάρτηση δηλ. της χορήγησης δανείων ή πιστώσεων από την αναγκαστική αποδοχή – εκ μέρους του δικαιούχου – της σύναψης ενός ή περισσοτέρων Ασφαλιστηρίων Συμβολαίων με το φορέα που παρέχει το δάνειο (δηλαδή την τράπεζα), ή συνεργαζόμενο φορέα.

Σε πρόσφατη ερώτηση Ισπανού Ευρωβουλευτή προς τον αρμόδιο Επίτροπο της Ε.Ε. Michel Barner, τίθεται το θέμα ανορθόδοξων μεθόδων «πειθούς» από πλευράς των τραπεζών, προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση του δανειολήπτη. Τέτοιες μέθοδοι εκφοβισμού είναι η απειλή να μην χορηγηθεί π.χ. η δανειοδότηση, ή οι όροι της να επιδεινωθούν.

Αναφερόμενος, ο Ισπανός Ευρωβουλευτής (R.Tremosa I Βalcells) στο παράδειγμα του Καναδά, που απαγόρευσε δια Νόμου το 2009 κάθε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να προσφέρει ή να εμπορεύεται Ασφαλιστήρια Συμβόλαια (bankassurance), ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λάβει ανάλογα μέτρα, υποστηρίζοντας ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, χρησιμοποιώντας το «μονοπώλιο» που κατέχουν εκ των πραγμάτων στη χρηματοδότηση επιχειρήσεων, παραβιάζουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, τα θεμελιώδη δικαιώματα των καταναλωτών, τους κανόνες προστασίας των προσωπικών δεδομένων, και θίγουν, βέβαια, ευθέως τα επαγγελματικά συμφέροντα των διαμεσολαβητών.

Στη χώρα μας, ο θεσμός του bankassurance εξαπλώνεται εις βάρος των παραδοσιακών καναλιών διανομής Ασφαλιστικών προϊόντων, δηλαδή των διαμεσολαβητών, ο κλάδος των οποίων μακροπρόθεσμα απειλείται από τα μεγαλοχρηματοπιστωτικά δίκτυα που έχουν διεισδύσει στην Ασφαλιστική Αγορά. Τείνει έτσι να εκλείψει το προσωπικό στοιχείο στη σύναψη ενός Συμβολαίου, (η προσαρμογή του δηλαδή στις ατομικές ανάγκες κάθε πελάτη) και συνακόλουθα απειλείται ο θεσμός του «προσωπικού Ασφαλιστή», στον οποίο προσφεύγει ο Ασφαλιζόμενος όταν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα, προσδοκώντας διευθέτηση άμεση, χωρίς πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Επιπλέον, οι συνέργειες μεταξύ μεγάλων Ασφαλιστικών Εταιριών του εξωτερικού (πολυεθνικών) και του bankassurance τείνουν να προκαλούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό και ειδικότερα τους διαμεσολαβούντες, που παραδοσιακά ασκούν ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα.

Τέλος, διαταράσσεται η τιμολογιακή πολιτική στα Ασφαλιστικά Συμβόλαια, η οποία παραδοσιακά ευνοούσε τον καταναλωτή που προσέφευγε μέσω των Διαμεσολαβούντων στις Ασφαλιστικές Εταιρίες.»