Πηγή: insuranceworld.gr
Σε στόχο πρωταρχικής σημασίας έχει αναδειχθεί η μείωση του
χρόνου απόδοσης των ασφαλίστρων από το πρακτορειακό δίκτυο για τις ασφαλιστικές
Έτος εξυγίανσης του κλάδου αυτοκινήτου προιωνίζεται το 2011,
μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον των εταιρειών από την απόκτηση μεριδίου στη
μάχη για την κερδοφορία του κλάδου.
Αιχμή της προσπάθειας είναι η
μείωση του χρόνου απόδοσης των ασφαλίστρων από το πρακτορειακό δίκτυο,
με στόχο η απόδοση αυτή να μην ξεπερνά τους δύο μήνες.
Ο μακρύς χρόνος πίστωσης, που μέχρι πρόσφατα ξεπερνούσε κατά μέσο όρο τους έξι μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις έφθανε ακόμη και τον ένα χρόνο, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του κλάδου αυτοκινήτου, συντηρώντας μια άτυπη δανειακή σχέση μεταξύ εταιρειών και δικτύων, που δημιουργούσε στρεβλώσεις στην αγορά.
Ο δραστικός περιορισμός του χρόνου πίστωσης αποτελεί ξεκάθαρη κατεύθυνση του νέου κανονιστικού πλαισίου της Solvency II, που υποχρεώνει όσες εταιρείες έχουν μεγάλο όγκο ανείσπρακτων ασφαλίστρων σε υπολογισμό πρόσθετων κεφαλαίων.
Το 2011 αποτελεί χρονιά νέων αυξήσεων στα τιμολόγια του κλάδου, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το υψηλό κόστος αποζημιώσεων, που σηματοδοτεί η αύξηση των ανώτατων ορίων για τις σωματικές βλάβες και τις υλικές ζημιές. Από την 1η Ιανουαρίου, η ανώτερη αποζημίωση που μπορεί να επιδικαστεί σε περίπτωση σωματικής βλάβης, ορίζεται στις 750 χιλιάδες ευρώ ανά θύμα, από 500 χιλιάδες ευρώ που ισχύει σήμερα. Αντίστοιχα, σε περίπτωση υλικής ζημιάς, το όριο αποζημίωσης αναπροσαρμόζεται σε 750 χιλιάδες ευρώ ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων, από 500 χιλιάδες ευρώ που ισχύει σήμερα.
Η κατάκτηση της κερδοφορίας, συνεχίζει να αποτελεί το ζητούμενο για τον κλάδο, που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από ζημιές αλλά και υψηλό κόστος πρόσκτησης εργασιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, το κόστος πρόσκτησης εργασιών έφτασε το 9,82% και παρά το γεγονός ότι η ασφάλιση του αυτοκινήτου είναι η μόνη υποχρεωτική ασφάλιση, αποτελεί το υψηλότερο μεταξύ όλων των κλάδων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το αντίστοιχο ποσοστό για τον κλάδο ζημιών διαμορφώθηκε στο 9,40%, ενώ για τον κλάδο ζωής το ποσοστό εξόδων πρόσκτησης διαμορφώθηκε στο 1,41%. Το αποτέλεσμα του κλάδου για το 2010 προιωνίζεται αρνητικό, συνεχίζοντας την παράδοση των τελευταίων ετών. Να σημειωθεί ότι το 2009, παρά το γεγονός ότι οι ζημιές μειώθηκαν, το μικτό αποτέλεσμα του κλάδου υπήρξε ζημιογόνο κατά 57,2 εκατ. ευρώ, έναντι 293 εκατ. ευρώ το 2008.
Η αλλαγή των σχέσεων με τα δίκτυα δρομολογήθηκε ήδη με πρωτοβουλία της προηγούμενης εποπτικής αρχής, της Επιτροπής Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης. Οι δύο αποφάσεις για την απευθείας είσπραξη ασφαλίστρων από τις ίδιες τις εταιρείες, αλλά και ο Κώδικας Δεοντολογίας μεταξύ εταιρειών και δικτύου, αναμένεται να υιοθετηθούν από τη νέα εποπτική αρχή, την Τράπεζα της Ελλάδος και αποσκοπούν στην εξυγίανση του κλάδου αυτοκινήτου.
Ο χρόνος απόδοσης των ασφαλίστρων επιμηκύνθηκε τα δύο τελευταία χρόνια, στο όνομα της πολιτικής πρόσκτησης εργασιών που πυροδότησε το κλείσιμο εταιρειών, οξύνοντας το ήδη στρεβλό καθεστώς της παρακράτησης ασφαλίστρων, που συντηρούσαν επί χρόνια οι εταιρείες. Η ίδια απόφαση προβλέπει επίσης ότι με απόφαση του διοικητικού τους συμβουλίου, οι εταιρείες υποχρεούνται να συγκροτήσουν εσωτερικό Μηχανισμό Εξώδικης Αντιμετώπισης Παραπόνων που υποβάλλουν οι πελάτες - ασφαλισμένοι σε βάρος του δικτύου των ασφαλιστών και να ορίσουν υπεύθυνο πρόσωπο που θα αναλάβει την αποτελεσματική λειτουργία του.
Ο Μηχανισμός Εξώδικης Αντιμετώπισης Παραπόνων θα παρέχεται δωρεάν στους πελάτες των εταιρειών και θα πρέπει να λειτουργεί με δίκαιο και διαφανή τρόπο, επιλύοντας τη διαφορά το αργότερο σε χρονικό διάστημα 50 ημερών.
Ο μακρύς χρόνος πίστωσης, που μέχρι πρόσφατα ξεπερνούσε κατά μέσο όρο τους έξι μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις έφθανε ακόμη και τον ένα χρόνο, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του κλάδου αυτοκινήτου, συντηρώντας μια άτυπη δανειακή σχέση μεταξύ εταιρειών και δικτύων, που δημιουργούσε στρεβλώσεις στην αγορά.
Ο δραστικός περιορισμός του χρόνου πίστωσης αποτελεί ξεκάθαρη κατεύθυνση του νέου κανονιστικού πλαισίου της Solvency II, που υποχρεώνει όσες εταιρείες έχουν μεγάλο όγκο ανείσπρακτων ασφαλίστρων σε υπολογισμό πρόσθετων κεφαλαίων.
Το 2011 αποτελεί χρονιά νέων αυξήσεων στα τιμολόγια του κλάδου, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το υψηλό κόστος αποζημιώσεων, που σηματοδοτεί η αύξηση των ανώτατων ορίων για τις σωματικές βλάβες και τις υλικές ζημιές. Από την 1η Ιανουαρίου, η ανώτερη αποζημίωση που μπορεί να επιδικαστεί σε περίπτωση σωματικής βλάβης, ορίζεται στις 750 χιλιάδες ευρώ ανά θύμα, από 500 χιλιάδες ευρώ που ισχύει σήμερα. Αντίστοιχα, σε περίπτωση υλικής ζημιάς, το όριο αποζημίωσης αναπροσαρμόζεται σε 750 χιλιάδες ευρώ ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων, από 500 χιλιάδες ευρώ που ισχύει σήμερα.
Η κατάκτηση της κερδοφορίας, συνεχίζει να αποτελεί το ζητούμενο για τον κλάδο, που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από ζημιές αλλά και υψηλό κόστος πρόσκτησης εργασιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, το κόστος πρόσκτησης εργασιών έφτασε το 9,82% και παρά το γεγονός ότι η ασφάλιση του αυτοκινήτου είναι η μόνη υποχρεωτική ασφάλιση, αποτελεί το υψηλότερο μεταξύ όλων των κλάδων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το αντίστοιχο ποσοστό για τον κλάδο ζημιών διαμορφώθηκε στο 9,40%, ενώ για τον κλάδο ζωής το ποσοστό εξόδων πρόσκτησης διαμορφώθηκε στο 1,41%. Το αποτέλεσμα του κλάδου για το 2010 προιωνίζεται αρνητικό, συνεχίζοντας την παράδοση των τελευταίων ετών. Να σημειωθεί ότι το 2009, παρά το γεγονός ότι οι ζημιές μειώθηκαν, το μικτό αποτέλεσμα του κλάδου υπήρξε ζημιογόνο κατά 57,2 εκατ. ευρώ, έναντι 293 εκατ. ευρώ το 2008.
Η αλλαγή των σχέσεων με τα δίκτυα δρομολογήθηκε ήδη με πρωτοβουλία της προηγούμενης εποπτικής αρχής, της Επιτροπής Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης. Οι δύο αποφάσεις για την απευθείας είσπραξη ασφαλίστρων από τις ίδιες τις εταιρείες, αλλά και ο Κώδικας Δεοντολογίας μεταξύ εταιρειών και δικτύου, αναμένεται να υιοθετηθούν από τη νέα εποπτική αρχή, την Τράπεζα της Ελλάδος και αποσκοπούν στην εξυγίανση του κλάδου αυτοκινήτου.
Ο χρόνος απόδοσης των ασφαλίστρων επιμηκύνθηκε τα δύο τελευταία χρόνια, στο όνομα της πολιτικής πρόσκτησης εργασιών που πυροδότησε το κλείσιμο εταιρειών, οξύνοντας το ήδη στρεβλό καθεστώς της παρακράτησης ασφαλίστρων, που συντηρούσαν επί χρόνια οι εταιρείες. Η ίδια απόφαση προβλέπει επίσης ότι με απόφαση του διοικητικού τους συμβουλίου, οι εταιρείες υποχρεούνται να συγκροτήσουν εσωτερικό Μηχανισμό Εξώδικης Αντιμετώπισης Παραπόνων που υποβάλλουν οι πελάτες - ασφαλισμένοι σε βάρος του δικτύου των ασφαλιστών και να ορίσουν υπεύθυνο πρόσωπο που θα αναλάβει την αποτελεσματική λειτουργία του.
Ο Μηχανισμός Εξώδικης Αντιμετώπισης Παραπόνων θα παρέχεται δωρεάν στους πελάτες των εταιρειών και θα πρέπει να λειτουργεί με δίκαιο και διαφανή τρόπο, επιλύοντας τη διαφορά το αργότερο σε χρονικό διάστημα 50 ημερών.
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις θα πρέπει επίσης να καταρτίζουν πολιτική επιλογής δικτύου είσπραξης ασφαλίστρων, στην οποία θα αναφέρονται τα ποιοτικά κριτήρια που πρέπει να πληροί οποιοδήποτε φυσικό και νομικό πρόσωπο για να ενταχθεί στο δίκτυο είσπραξης ασφαλίστρων. Στα ποιοτικά κριτήρια θα πρέπει να περιλαμβάνονται η ταχύτητα εξυπηρέτησης των εταιρειών και ο χρόνος απόδοσης των εισπραχθέντων ασφαλίστρων στην επιχείρηση, η εντιμότητα, η φερεγγυότητα και η εν γένει καλή φήμη των προσώπων. Ένα πρόσωπο θεωρείται ότι δεν πληροί την προϋπόθεση της φερεγγυότητας όταν οφείλει σε άλλη επιχείρηση ασφάλιστρα βάσει τελεσίδικης δικαστικής απόφασης ή βάσει διαταγής πληρωμής, η οποία τελεσιδίκησε.
Αυστηρές, άλλωστε, ποινές για τις εταιρείες αλλά και το δίκτυο πώλησης, προβλέπει ο Κώδικας Δεοντολογίας των Φορέων της Ασφαλιστικής Αγοράς, μέσω του οποίου τίθενται αυστηροί κανόνες στον τρόπο άσκησης της ασφαλιστικής δραστηριότητας, απαγορεύοντας στο δίκτυο πωλήσεων τη μεταφορά ασφαλιστηρίων από μία εταιρεία σε άλλη, χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του πελάτη.
Ο Κώδικας παραπέμπει επίσης, στην υποχρέωση απευθείας είσπραξης ασφαλίστρων από τις ίδιες τις εταιρείες, χωρίς τη μεσολάβηση του δικτύου και υποχρεώνει τις εταιρείες να μην επιτρέπουν στο δίκτυο είσπραξης ασφαλίστρων να υπερβαίνει το χρόνο απόδοσης ασφαλίστρων, που προβλέπει ο νόμος 400, δηλαδή τη μία εβδομάδα.
Ο Κώδικας, παραπέμπει στον ίδιο νόμο για την επιβολή κυρώσεων τόσο στις εταιρείες όσο στο δίκτυο που παραβιάζουν τις σχετικές διατάξεις και οι οποίες ξεκινούν από τις 100 χιλιάδες ευρώ και μπορεί να φτάσουν έως και τα 2 εκατ. ευρώ.
Τα πρόστιμα μπορούν να επιβληθούν είτε σε περίπτωση καθυστέρησης απόδοσης των ασφαλίστρων είτε ακόμη και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των εταιρειών και του δικτύου, με την υποχρέωση τήρησης Μηχανισμού Εξώδικης Αντιμετώπισης Παραπόνων για την επίλυση των καταγγελιών από την πλευρά των ασφαλισμένων.
Οι βασικές κατευθύνσεις των σχετικών αποφάσεων επιδιώκεται να υιοθετηθούν ήδη από μια σημαντική μερίδα εταιρειών και καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή των δεδομένων που ισχύουν στην ασφαλιστική αγορά παίζει η απόφαση της Εθνικής Ασφαλιστικής να εφαρμόσει αυστηρή πολιτική είσπραξης ασφαλίστρων που δεν ξεπερνά τους δύο μήνες. Η πολιτική εξυγίανσης της μεγαλύτερης εταιρείας στον κλάδο, με συνολικό ασφαλισμένο στόλο οχημάτων 950.000 αυτοκινήτων θα καθορίσει και την πολιτική των μικρότερων εταιρειών που, υπό το βάρος των μεγάλων κεφαλαιακών απαιτήσεων που αντιμετωπίζουν, υποχρεώνονται σε τακτικές ξεκαθαρίσματος του χαρτοφυλακίου τους. Η τιμολογιακή πολιτική που ανακοίνωσε ο leader της αγοράς, με περιορισμένες αυξήσεις, της τάξης του 4,8% για το 2011, αποτυπώνει την προσπάθεια της διοίκησης για συγκράτηση της παραγωγής, αλλά το παιχνίδι θα κριθεί στην ανταπόκριση του δικτύου στην αυστηρή πολιτική πίστωσης και τη μείωση των προμηθειών από το 27% στο 23% που εφαρμόζει η εταιρεία.
Η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου, η Interamerican, προχωρά με τη σειρά της σε μια επιθετική πολιτική πώλησης ασφαλίστρων, μέσω της δικτυακής της πύλης και του συστήματος Anytime, που παρέχει εκπτώσεις της τάξης του 20% στα ασφάλιστρα του αυτοκινήτου, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο την αύξηση του ασφαλισμένου στόλου της, που σήμερα αγγίζει τα 400.000 οχήματα.
Η επιθετική πολιτική των μεγάλων εταιρειών, μεταξύ των οποίων και η Allianz που εμφανίζει αύξηση της παραγωγής της στον κλάδο αυτοκινήτου της τάξης του 40% περίπου, αλλά και της επίσης γερμανικής Victoria σηματοδοτεί την ένταση του ανταγωνισμού προς όφελος των ισχυρών, που αυξάνουν τα μερίδιά τους στον κλάδο.
Ζητούμενο αποτελεί η αντίδραση των μικρότερων εταιρειών, οι οποίες, υπό το βάρος της εξασφάλισης ρευστότητας, εξαρτούν τη διατήρηση του στόλου από το δίκτυο, που καλείται με τη σειρά του να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου