Προμηθέας: Περί συνδικαλισμού, back-office και σχολίων...

Ήταν μια έκπληξη για μένα η μεγάλη αντίδραση των συναδέλφων μου σε αυτή μου την πρόσκληση, την οποία κατέθεσα μέσα από το άρθρο μου «Πυροβολώντας τον καθρέπτη»  την περασμένη Πέμπτη 10 Μαρτίου, και χαίρομαι γι’ αυτό αφού αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός.

Αφήστε με να τοποθετηθώ σε κάθε μία από τις απαντήσεις ξεχωριστά, ξεκινώντας από το Λυκούργο. Θα σας παρακαλούσα στην τοποθέτησή σας να υπάρχει ένα υποτυπώδες όνομα ώστε να μπορώ να κάνω ονομαστικές αναφορές, χωρίς πάντα αυτό να είναι προϋπόθεση. 

Θέλω να ευχαριστήσω για μία ακόμη φορά το Prasinomilo.gr για τη στάση του απέναντι στην ανάγκη μου να εκφραστώ μέσα από τις καταχωρήσεις του ιστιολογίου του.

Ο Λύκουργος είπε…

«Αγαπητοί συνάδελφοι

Απαντώντας στην πρόσκληση του Προμηθέα, στις διαπιστώσεις συμφωνούμε όλοι αλλά η συνεχής επανάληψη για τις αρνητικές εξελίξεις σε βάρος μας ,καταλήγει μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια .

Προτείνω λοιπόν για ζύμωση , την ανταλλαγή απόψεων για το τι πρέπει και τι μπορούμε να πράξουμε .

Κατά την άποψή μου πρέπει να κινηθούμε σε 2 κατευθύνσεις ταυτόχρονα 

1. Στη δημιουργία συνθηκών ώστε να αποκτήσουμε υγιή και μαχητικό συνδικαλισμό, θέτοντας ως προϋπόθεση την ενοποίηση των ενώσεων διαμεσολαβούντων.

2. Την δημιουργία μεσαίων και μεγάλων μονάδων κέρδους ως αποτέλεσμα ενοποίησης των πολλών μικρών και μικρομεσαίων μη βιώσιμων σημερινών μονάδων.

Η διαδικασία ενοποίησης μπορεί να γίνει κάτω από κοινά αποδεκτές αρχές και με γνώμονα τον ορθό λόγο συνεργασίας.

Τα οφέλη της συνεργασίας που είναι προφανή (οικονομίες κλίμακος, αποτελεσματικότερη διοικητική οργάνωση, απόκτηση πωλησιακής δομής, αύξηση εσόδων, ισχυροποίηση διαπραγματευτικής δυνατότητας, αξιοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων κ.λ.π) μπορούν να προκύψουν μέσα από μια διαδικασία ενοποίησης που μπορεί να διασκεδάσει τις σημερινές καχυποψίες , να αποκαταστήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και να δείξει απτά πρακτικά αποτελέσματα γι' αυτό μπορεί να ξεκινήσει με ανθρώπους που έχουν επικοινωνιακή συνάφεια και με απλές μορφές όπως η συστέγαση αλλά και ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα ανάπτυξης.

Όσο για τους "ειδικούς" , "τεχνικούς ", τα αρματολίκια και τους κλεφτονταϊφάδες συμφωνώ με τους σχετικούς σχολιαστές.

Ας μην υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τις δυνατότητές μας.

Δυστυχώς δεν μας λείπουν οι γνώσεις. Αντίθετα συσσωρεύουμε τεράστιες πληροφορίες και γνώσεις αλλά δεν τις αξιοποιούμε (ως τώρα).

Λυκούργος»

Αγαπητέ Λυκούργο,

Συμφωνώ με τον αρχικό προσανατολισμό του σχολίου σου:

«Προτείνω λοιπόν για ζύμωση , την ανταλλαγή απόψεων για το τι πρέπει και τι μπορούμε να πράξουμε. Κατά την άποψή μου πρέπει να κινηθούμε σε 2 κατευθύνσεις ταυτόχρονα:

1. Στη δημιουργία συνθηκών ώστε να αποκτήσουμε υγιή και μαχητικό συνδικαλισμό, θέτοντας ως προϋπόθεση την ενοποίηση των ενώσεων διαμεσολαβούντων.

2. Την δημιουργία μεσαίων και μεγάλων μονάδων κέρδους ως αποτέλεσμα ενοποίησης των πολλών μικρών και μικρομεσαίων μη βιώσιμων σημερινών μονάδων».

Για το πρώτο, δεν μπορώ να κάνω κάτι από το να συμμετέχω και να προσπαθώ να πείσω και άλλους συναδέλφους μας να συμμετέχουν, παρόλο που απογοητευόμαστε από το αποτέλεσμα των συνελεύσεων. Αλλά πίστεψε με ότι  θα συνεχίσω να προσπαθώ και να παροτρύνω όλους να κάνουν το ίδιο.

Για το δεύτερο, την δημιουργία μεγάλων μονάδων δεν υπάρχει κανείς που θα έχει αντίρρηση ότι θα υπάρξουν «οικονομίες κλίμακος, αποτελεσματικότερη διοικητική οργάνωση, απόκτηση πωλησιακής δομής, αύξηση εσόδων, ισχυροποίηση διαπραγματευτικής δυνατότητας, αξιοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων κ.λ.π», όμως από εδώ ξεκινούν τα προβλήματα του ποιος οργανώνει όλη αυτή την υποδομή που θα έλθουν και θα χρησιμοποιήσουν οι άλλοι και θα εμπιστευθούν την παραγωγή τους.

Βέβαια από την άλλη ακούω πολύ ευχάριστα το ότι «μπορούν να προκύψουν μέσα από μια διαδικασία ενοποίησης που μπορεί να διασκεδάσει τις σημερινές καχυποψίες , να αποκαταστήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και να δείξει απτά πρακτικά αποτελέσματα» …«και οι γι' αυτό μπορεί να ξεκινήσει με ανθρώπους που έχουν επικοινωνιακή συνάφεια και με απλές μορφές όπως η συστέγαση αλλά και ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα ανάπτυξης»

Εδώ ας κάνουμε μια υπόθεση βασιζόμενοι σε αυτά που έχουμε ακούσει από παρόμοιες προσπάθειες ή προσωπικά βιώματα. Όλα ξεκινούν καλοπροαίρετα και σκαλώνουν την στιγμή που θα πρέπει να αποφασισθεί το ποιος θα οργανώσει (θα παρατήσει δηλαδή την καθημερινή δουλειά του) και θα διαχειρίζεται το φορέα που κτίζεται.

Η προσπάθεια πάλι των όλων μαζί των ιδρυτικών μελών ταυτόχρονα, σκοντάφτει στην εκμετάλλευση των επόμενων συνεργατών που θεωρείται έθιμο να καταθέσουν κάτι από τις προμήθειες τους στους πρώτους με αποτέλεσμα την ρήξη.

Με όλα αυτά δεν προσπαθώ να απογοητεύσω τους αναγνώστες μου γιατί και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν συγκεντρώσεις δυνάμεων (οι μικροί σίγουρα θα χαθούν είναι το πνεύμα της εποχής και όχι μόνο για την ασφαλιστική αγορά) αλλά προσπαθώ να βρω τον τρόπο που μπορεί να γίνει αυτό αλλά και να μακροημερεύσει και γι’ αυτό ζητώ πρακτικές προτάσεις που να βοηθήσουν την σκέψη και να μας απαλλάξουν από τις φοβίες μας.

«Δυστυχώς δεν μας λείπουν οι γνώσεις. Αντίθετα συσσωρεύουμε τεράστιες πληροφορίες και γνώσεις αλλά δεν τις αξιοποιούμε»

Σ’ αυτό το τελευταίο, συγγνώμη αλλά διακρίνω μια αλαζονεία. Κανένας δεν τα ξέρει όλα και το σημαντικότερο είναι ότι εμείς ξέρουμε να πουλάμε, και από αυτό ζούμε. Το παραμύθι ότι μπορούμε να διαχειριζόμαστε τις εκδόσεις, τις ζημιές και τις εισπράξεις, πιστεύω ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα άλλων και όχι τα δικά μου που κατάντησα να σπαταλώ το 95% του χρόνου μου στην διαχείριση και να χάνω σχεδόν όλο το χρόνο που θα μπορούσα να πουλώ και να κερδίζω ώστε να κοιμάμαι ήσυχος και να μην περιορίζω την επιτυχία μου στο ότι κατάφερα να καλύψω την επιταγή που είχα εκδώσει τον προηγούμενο μήνα.

Με εκτίμηση,

Προμηθέας