Eλένη Γρυπάρη Πρόεδρος του ΠΣΑΣ: «Εξαντλήσαμε τα περιθώρια συνεννόησης με ΠΟΑΠ και Συντονιστές»

Συναντήσαμε την Πρόεδρο του ΠΣΑΣ, κα Ελένη Γρυπάρη, στις αρχές Ιουλίου, στα γραφεία του Συνδέσμου. Αφορμή γι’ αυτή τη συνάντηση η ίδρυση της Ομοσπονδίας Διαμεσολαβούντων από τον ΠΣΑΣ και 5 ακόμα πρωτοβάθμια σωματεία και οι αντιδράσεις που προκάλεσε. 

Το θέμα αυτό κυριάρχησε, αλλά δεν ήταν και το μοναδικό που μας απασχόλησε, αφού η ασφαλιστική αγορά βιώνει γενικότερα έντονες ανακατατάξεις και η κα Γρυπάρη τόσο από τη θέση της Προέδρου του ΠΣΑΣ, όσο και ως μέλος του Επιμελητηρίου και του BIPAR, είχε να καταθέσει ενδιαφέρουσες απόψεις: 

Για την Ασπίδα και το ρόλο του κράτους σε αυτή. για τις εταιρείες, το παρόν και το μέλλον τους και πώς αυτό διαμορφώνεται στα πλαίσια της εποπτείας που προωθείται από τις Βρυξέλλες. για τις τάσεις που διαμορφώνονται στο χώρο των διαμεσολαβητών και οδηγούν από τη μια σε απελευθέρωση των δικτύων και από την άλλη σε συρρίκνωσή τους. για την αδιαφορία τους ως κλάδος, αλλά και τις διαμάχες που έχουν ξεσπάσει μεταξύ τους και έχουν θέσει στο επίκεντρο και την ίδια, αποδίδοντάς της ενέργειες που διασπούν τον κλάδο. Για όλα αυτά μας μιλάει η κα Γρυπάρη, εκφράζοντας, παράλληλα, τη βαθιά της απογοήτευση, η οποία την κάνει να σκέφτεται σοβαρά να απόσχει από τα κοινά. Μια τέτοια δήλωση, όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο υπερδραστήριο, με έντονη προσωπικότητα και χειμαρρώδη λόγο, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως ειλικρινής και να προβληματίσει. 

Είμαστε αδιάφοροι ως κλάδος

Η κα Γρυπάρη ως πρόεδρος του Συνδέσμου των Ασφαλιστικών Συμβούλων εκπροσωπεί αυτή τη στιγμή 2.500 ασφαλιστικούς συμβούλους. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό σε σχέση με  τους 20.000 ασφαλιστικούς συμβούλους που αριθμεί συνολικά ο κλάδος και της ζητήσαμε να μας πει πού οφείλεται αυτό. Το αποδίδει στο γεγονός ότι, αφενός, η εγγραφή στον επαγγελματικό φορέα δεν είναι υποχρεωτική, αν και έχουν γίνει σχετικές προσπάθειες και, αφετέρου, στο ότι «ως κλάδος είμαστε αδιάφοροι. Να σκεφτείτε ότι από 1/7/2010 πρέπει να αρχίσουμε πάλι να τηρούμε βιβλία. Παίρνουμε τηλέφωνο να ενημερώσουμε τα μέλη μας και διαπιστώνουμε ότι δεν έχουν ιδέα. Μερικοί δεν τα είχαν καταργήσει καθόλου, γιατί δεν είχαν ιδέα ότι είχαν καταργηθεί», επισημαίνει, για να τονίσει παράλληλα, ότι ο ΠΣΑΣ δεν λειτουργεί στενά ως συνδικαλιστικό όργανο, αντίθετα, «όλοι εμείς τα μέλη του Δ.Σ. δεν είμαστε συνδικαλιστές. Προσφέρουμε εθελοντική εργασία υπερβάλλοντας εαυτόν κάποιες φορές». Η αδιαφορία αυτή από μέρους των ασφαλιστικών συμβούλων εγκαταλείπεται, όπως φαίνεται, μόνο στα δύσκολα, αφού μετά το κλείσιμο της Ασπίδας υπήρξε αθρόα εγγραφή νέων μελών. «Δεν είχαμε ποτέ μέλη από τη συγκεκριμένη εταιρεία», μας λέει η κα Γρυπάρη, η οποία, με τις γνωριμίες της ως μέλος της Επιτροπής Ζωής-Συνταξιοδότητησης του BIPAR, ήταν αυτή που έφερε σε επαφή το Σύλλογο των Ζημιωθέντων από την Ασπίδα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο, αρμόδιο για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, κ. Thomas Kukal. 

Εθνικό το θέμα της Ασπίδας για την ΕΕ

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι δεν έχει δοθεί ακόμα απάντηση στο πόρισμα που κατατέθηκε στον Ευρωπαίο Επίτροπο, μας απαντά: «Πραγματικά δεν ξέρω πού έχει κολλήσει, αν και απ’ όσα μου είπαν οι συνάδελφοί μου στο BIPAR μάλλον στην ΕΕ θεωρούν το θέμα εθνικό-τοπικό και δεν θέλουν να παρέμβουν. Μάλιστα, κάνουν μνεία στο ν. 400/70, ότι δηλαδή το κράτος είναι υπεύθυνο και έπρεπε να είχε μεριμνήσει». 

Η κα Γρυπάρη συμμερίζεται απόλυτα αυτή την άποψη. Ήταν, μάλιστα, από τους πρώτους που την υποστήριξε και εντός των τειχών. «Το κράτος όφειλε να θέσει τα όρια και να προστατεύσει τους καταναλωτές. Δεν έχεις τα αποθεματικά, δεν ανταποκρίνεσαι στα χρονικά περιθώρια που σου δίνουμε, πας σπίτι σου, πουλιέται η εταιρεία, την αναλαμβάνει κάποιος άλλος». Και συνεχίζει: «Γιατί έξω δεν κλείνουν ασφαλιστικές εταιρείες; Όταν έγινε το σκάνδαλο της ENRON, είπα ακολουθούν και ασφαλιστικές εταιρείες και τέτοια φαινόμενα θα έρθουν και εδώ. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκα. Και ναι μεν η ALICO στηρίχτηκε στο εξωτερικό. Εδώ δεν είχαμε τη δυνατότητα να στηρίξουμε ούτε καν αυτά που προβλέπει το σύνταγμα», τονίζει και προσθέτει: «Έχουμε, βέβαια, το ελαφρυντικό ότι οι εξελίξεις μας ήρθαν πολύ γρήγορα και έπρεπε να φτάσουμε στο επίπεδο που βρίσκονταν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη», αλλά από την άλλη δεν μπορεί παρά να επισημάνει το οξύμωρο ότι τα πρώην ανατολικά κράτη, που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχαν καν ιδιωτική ασφάλιση, είναι τώρα πολύ πιο μπροστά από μας. «Πήραν τις ευρωπαϊκές οδηγίες και έστησαν το νομοθετικό τους πλαίσιο σε σωστά θεμέλια από την αρχή. Ενώ εμείς έχουμε σκάρτα θεμέλια και όλο ρίχνουμε ενέσεις για να κρατηθεί το κτήριο», σχολιάζει.

Θα ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες

Η ίδια θεωρεί ότι τα όσα γίνονται ή μάλλον δεν γίνονται όλον αυτόν τον καιρό με την Ασπίδα είναι πιλοτικά. «Μία σφυγμομέτρηση των Κυβερνώντων για να δούνε πώς θα αντιδράσει ο κόσμος, γιατί θα ακολουθήσουν, φοβάμαι, κι άλλες εταιρείες, αφού για τις περισσότερες τα κριτήρια του Solvency II είναι πολύ υψηλά και ο αγώνας που θα πρέπει να δώσουν, για να εναρμονιστούν, μεγάλος», μας λέει. Στο σημείο αυτό εκφράζει τους φόβους της μήπως τα υψηλά κριτήρια εποπτείας που τίθενται από την ΕΕ λειτουργήσουν τελικά ως τροχοπέδη για την ασφαλιστική αγορά, γιατί «βάζεις περιορισμούς, εφαρμόζεις σκληρή εποπτεία και στο τέλος ανακαλύπτεις ότι είσαι εγκλωβισμένος μέσα στους ίδιους σου τους περιορισμούς», παρατηρεί.  

Οι εταιρείες έπρεπε να είχαν συσπειρωθεί

Επανερχόμενη στην ελληνική πραγματικότητα τονίζει ότι «οι περισσότερες εταιρείες έχουν επικεντρωθεί σε προϊόντα που εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος κι όχι τις ανάγκες του πελάτη», και θεωρεί ότι η ανάκληση της άδειας της Ασπίδας δεν σημαίνει ότι αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη στο θεσμό, ειδικά αφού «πολλές ήταν οι εταιρείες που καρπώθηκαν τα χαρτοφυλάκια των πρώην ασφαλισμένων της Ασπίδας, καταπατώντας κάθε κώδικα ηθικής και δεοντολογίας». Η κα Γρυπάρη δεν παραβλέπει ότι «υπάρχουν καλές εταιρείες, εταιρείες που πασχίζουν», όπως λέει χαρακτηριστικά. «Όμως, έπρεπε ήδη να είχαν συσπειρωθεί, για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις. Δυστυχώς, δεν υπήρξε καμία διορατικότητα για το μέλλον», επισημαίνει.

Παράλληλα, και δεδομένων των συνθηκών, τονίζει τη δυσκολία που υπάρχει σήμερα στο να πουλήσεις μια ασφάλεια Ζωής. Αυτή τη δυσκολία οι εταιρείες την παραβλέπουν, υποστηρίζοντας η κάθε μία για τον εαυτό της: “είμαστε πρώτοι στον κλάδο Ζωής”. «Ε, βέβαια, αν η μία έχει πουλήσει 150 συμβόλαια κι η άλλη 90 είναι πρώτη, αλλά με τι ποσοστό;».

Να προηγηθεί η ασφαλιστική παιδεία

Για την Πρόεδρο του ΠΣΑΣ η ανασφάλεια και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο θεσμό είναι δημιούργημα των εταιρειών, αλλά και του τρόπου που οι διαμεσολαβητές διδάχτηκαν να πωλούν.  

«Πρέπει να προηγηθεί η ασφαλιστική παιδεία, για να φτάσουμε στην ασφαλιστική συνείδηση των πελατών», τονίζει και επισημαίνει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους διαμεσολαβούντες κατ’ οίκον διδαχθέντες, ούτε χωρίς να υπάρχει ένας κώδικας ηθικής και δεοντολογίας που να ακολουθείται από όλους. Στο σημείο αυτό μας αναφέρει ότι ο ΠΣΑΣ έχει συντάξει ένα τέτοιο κώδικα, ο οποίος όμως θα μπορούσε να εφαρμοστεί καθολικά σε όλους τους διαμεσολαβούντες μόνο αν η εγγραφή στον επαγγελματικό φορέα ήταν υποχρεωτική. «Πώς εγώ, ως πρόεδρος του φορέα, θα ελέγξω ή θα καταγγείλω ένα συνάδελφο για τον οποίο υπάρχει διαμαρτυρία πελάτη του, όταν αυτός δεν είναι εγγεγραμμένος;», αναρωτιέται.

Μεγάλη η συρρίκνωση των διαμεσολαβούντων

Στα πλαίσια των αλλαγών που προωθούνται τόσο στη χρηματοοικονομική εποπτεία όσο και στην εποπτεία των ασφαλιστικών εταιρειών και των διαμεσολαβούντων (solvency II, IMD, MIFI), ρωτήσαμε την κα Γρυπάρη πώς βλέπει το μέλλον των διαμεσολαβούντων. Μας αναφέρει το γεγονός ότι ενώ φέτος μπήκανε στο επάγγελμα 4.000, τα στοιχεία του Επιμελητηρίου δείχνουν ότι οι διαμεσολαβητές λιγόστεψαν. «Μπαίνουν, αλλά δεν μένουν», επισημαίνει χαρακτηριστικά, σημάδι ότι ο χώρος έχει δυσκολέψει περισσότερο από ποτέ, αλλά, παράλληλα, πάσχει από έλλειψη επαγγελματισμού και απωθεί τους νέους ανθρώπους. 

«Θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση σε όλες τις κατηγορίες διαμεσολαβούντων, εκτός ίσως από τους μεσίτες λόγω του μεγέθους τους», επισημαίνει, θεωρώντας ότι λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό που θα ενταθεί. «Αισθάνομαι ότι οι περισσότεροι διαμεσολαβούντες έχουν μπει σε ένα γρανάζι και το ακολουθούν πιστά: δουλεύω, εισπράττω, συντηρώ και περνάν τα χρόνια. Αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από τις νέες συνθήκες. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορά, να πάψουμε να αναλωνόμαστε σε διαμάχες για την καρέκλα, αλλιώς οι εξελίξεις θα μας προλάβουν», επισημαίνει.

Δεν θα συμμετέχω στις εκλογές του ΠΣΑΣ

Και μια και ο λόγος για διαμάχες, η κα Γρυπάρη έχει βρεθεί εν μέσω πολλών τα τελευταία χρόνια, πράγμα για το οποίο δηλώνει βαθιά απογοητευμένη και δυσαρεστημένη. Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μέσα στον ίδιο τον ΠΣΑΣ, με αφορμή την αμφισβήτηση του αποτελέσματος των τελευταίων εκλογών, έχει κάνει τη συνεργασία μεταξύ των μελών δύσκολη και καθυστερεί, όπως μας είπε, σοβαρές για τον κλάδο των ασφαλιστικών συμβούλων υποθέσεις, όπως η Ενιαία Σύμβαση Εργασίας και η αλλαγή του καταστατικού του Συνδέσμου. 

Ανάλογα είναι τα πράγματα και στο Επιμελητήριο στο οποίο, όπως μας είπε, τίποτα δεν κινείται τα τέσσερα τελευταία χρόνια, λόγω της διαμάχης μεταξύ του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Δ.Σ., «με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο επιμελητήριο της χώρας να κινδυνεύει να περάσει στον έλεγχο του ΕΒΕΑ», ενώ και οι προγραμματισμένες εκλογές αναβλήθηκαν για του χρόνου την άνοιξη, λόγω …δημοτικών εκλογών. 

Στενοχωρημένη και δυσαρεστημένη με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί τόσο στον ΠΣΑΣ όσο και στο Επιμελητήριο, αλλά και ειδικότερα με την πολεμική που έχει ξεσπάσει προσωπικά εναντίον της, με αφορμή την ίδρυση της Ομοσπονδίας, μας εκμυστηρεύτηκε ότι σκέφτεται πολύ σοβαρά να μη θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές του Συνδέσμου, το Δεκέμβριο, αλλά και να απόσχει γενικότερα από τα κοινά.

Τα περιφερειακά σωματεία συσπειρώνουν τους διαμεσολαβητές

Και για να έρθουμε και στο επίμαχο θέμα της Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Διαμεσολαβούντων Ελλάδος (ΟΑΔΕ), που άναψε …φωτιές εν μέσω καλοκαιριού…

Ως γνωστόν ο ΠΣΑΣ στήριξε και προώθησε την ίδρυση των 5 πρωτοβάθμιων σωματείων από τη Θεσσαλονίκη, την Πιερία, τα Δωδεκάνησα, την Κέρκυρα και τις Σέρρες, που συνέπραξαν στην ίδρυση της Ομοσπονδίας. Όπως μας λέει η κα Γρυπάρη, οι τοπικές κοινωνίες των διαμεσολαβούντων αγκάλιασαν με μεγαλύτερη θέρμη τα τοπικά σωματεία απ’ ό,τι στο παρελθόν τους ήδη υπάρχοντες φορείς εκπροσώπησης, που είχαν έδρα τους την Αθήνα. «Γνωρίζονται μεταξύ τους, ξέρουν σε ποια ομάδα βρίσκονται, ποιος τους εκπροσωπεί και ποιον εκπροσωπούν, τι ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν κι αυτό λειτουργεί συσπειρωτικά», μας εξηγεί και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ενώ ο ΠΣΑΣ στη Θεσσαλονίκη είχε 50 μέλη, το σωματείο που ιδρύθηκε έχει συγκεντρώσει 150.

Η τάση για απελευθέρωση των δικτύων αμβλύνει τις διαφορές

Το γεγονός ότι μέλη των παραπάνω σωματείων, εκτός από ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές είναι και ασφαλιστικοί πράκτορες, προκάλεσε αντιδράσεις από μέρους της ΠΟΑΠ.

«Υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο χώρο των διαμεσολαβητών και το γνωρίζετε. Θα το θεωρούσα δόλο, αν έλεγα ότι κάνουμε ομοσπονδία μόνο με ασφαλιστικούς συμβούλους και κάποιος στο μεταξύ αποκτούσε άδεια πράκτορα και ήταν μέλος μας», απαντά η κα Γρυπάρη και τονίζει: «Η τάση για απελευθέρωση των δικτύων είναι έντονη. Τη θέλουν οι εταιρείες, προσβλέποντας σε περικοπή εξόδων, την επιδιώκουν και οι ίδιοι οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι, για να έχουν τη δυνατότητα να εκπροσωπούν καλύτερα τον πελάτη τους, γιατί ενδεχομένως η συνεργασία τους με την εταιρεία με την οποία συνεργάζονται αποκλειστικά δεν “τραβάει”, γιατί ανακλήθηκε η άδειά της, όπως στην περίπτωση της Ασπίδας, και πρέπει να δουν το μέλλον τους διαφορετικά, γιατί αντιμετωπίζουν τη γενικότερη ανασφάλεια που υπάρχει στην ασφαλιστική αγορά. Αυτή η τάση, λοιπόν, αμβλύνει τις διαφορές μεταξύ μας. Είναι πλέον ελάχιστα αυτά που χωρίζουν τις βαθμίδες των διαμεσολαβούντων μεταξύ τους και δεν θέλουν να το συνειδητοποιήσουν», επισημαίνει.

 

Εξαντλήσαμε τα περιθώρια συνεννόησης

Η ίδια η κα Γρυπάρη υπεραμύνεται της δημιουργίας Ομοσπονδίας, τονίζοντας ότι προχώρησαν στην ίδρυσή της μόνον αφού είχαν εξαντλήσει κάθε προσπάθεια συνεννόησης με την ΠΟΑΠ και τους Συντονιστές.

Αναφερόμενη στους συντονιστές επισημαίνει ότι έγιναν επανειλημμένες  προσπάθειες συνεννόησης χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Όπως μας λέει, η τελευταία ήταν λίγο πριν την ίδρυση της Ομοσπονδίας, στις συζητήσεις για την οποία εκλήθησαν οι Συντονιστές, αλλά δεν παραβρέθηκαν. Έστειλαν τελικά –λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης του ΠΣΑΣ στις 7 Ιουνίου, οπότε έγινε και η ανακοίνωση ίδρυσης της Ομοσπονδίας– επιστολή ότι θα συμμετάσχουν, για να την αναιρέσουν δύο βδομάδες αργότερα. «Οι Συντονιστές μας έβλεπαν και εξακολουθούν να μας βλέπουν απαξιωτικά και εμάς και τους φορείς-συνδέσμους μας», εκφράζει το παράπονο. «Το σκεπτικό τους είναι φτωχό, συνεχίζει, γιατί και εκείνοι και εμείς, οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα. Είμαστε οι μόνοι που δουλεύουμε για μία μόνο εταιρεία και είμαστε και το κλοτσοσκούφι της κάθε εταιρείας. Λέει η διοίκηση της εταιρείας κάτι σε εκείνους, το μεταφέρουν σε εμάς κι όταν μας διώξουν θα μας διώξουν όλους παρέα!», επισημαίνει.

Ειδικότερα για τους Πράκτορες αναφέρει ότι ζήτησαν επανειλημμένα από την ΠΟΑΠ, εφόσον ήταν ήδη Ομοσπονδία και προτίθετο να προχωρήσει σε διεύρυνση του καταστατικού της, να συμπεριλάβει σ’ αυτή τον ΠΣΑΣ και τα υπόλοιπα σωματεία. «Η απάντηση του Δ.Σ. ήταν αρνητική, γιατί όπως μας είπαν η διεύρυνση αφορούσε μόνο τους ανεξάρτητους διαμεσολαβητές. Και αυτοί που έχουν αποκλειστική συνεργασία με μία εταιρεία τι θα γίνουν; Και επιπλέον, μόνο ως φυσικά πρόσωπα μπορούμε να γραφτούμε; Μα οι ομοσπονδίες αποτελούνται από πρωτοβάθμια σωματεία!», επισημαίνει, για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Απ’ όσο μπόρεσα να καταλάβω από τις συνομιλίες που είχα μαζί τους, το πρόβλημα ήταν ότι είμαστε πολυάριθμοι και φοβούνταν ότι θα τους καπελώναμε» και αναφέρει ότι «στο καταστατικό της ΟΑΔΕ, ακριβώς για να μην αισθάνεται κάποιο από τα μέλη αδικημένο και για να υπάρχει ισότιμη εκπροσώπηση, προβλέψαμε να υπάρχει ποσόστωση». 

Κλείνοντας τη συζήτησή μας η κα Γρυπάρη επισημαίνει ότι «σε μια χρονική συγκυρία που τα προβλήματα του κλάδου διογκώνονται συνεχώς, η ίδρυση της ομοσπονδίας ήταν επιβεβλημένη, αφού ως δευτεροβάθμιο όργανο έχει μεγαλύτερο κύρος απέναντι στην πολιτεία».

Από την άλλη, τονίζει ότι αυτή η αντιπαλότητα που έχει προκύψει μεταξύ των βαθμίδων των διαμεσολαβούντων πρέπει να πάψει. «Όταν το σύμπαν διαλύεται, το μέλλον της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς είναι αβέβαιο και ο θεσμός αμφισβητείται, εμείς δεν μπορούμε να αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες συζητήσεις, σε ανταλλαγές επιστολών ή, ακόμα χειρότερα, σε ύβρεις, μέσα από το διαδίκτυο. Αυτό είναι τραγικό», καταλήγει. 

Πηγή: Ασφαλιστική Αγορά