Η ασφαλιστική αγορά βιώνει πολλαπλά ελλείμματα. Και
αυτό αποδεικνύεται από το μειούμενο λόγω ανέχειας ενδιαφέρον για αγορές
νέων ασφαλιστηρίων, τις ακυρώσεις συμβολαίων, τα αυξανόμενα ανασφάλιστα
οχήματα, το οικονομικό περιβάλλον, και άλλα πολλά.
Όπως και να το δει κανείς οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές και μέτωπα όχι μόνο δεν κλείνουν αλλά αντίθετα ανοίγουν από παντού.
Όπως και να το δει κανείς οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές και μέτωπα όχι μόνο δεν κλείνουν αλλά αντίθετα ανοίγουν από παντού.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες σαφώς βρίσκονται σε μια εποχή πρωτόγνωρη που
ίσως να εξελιχθεί σε ένα σκληρό τεστ αντοχής που δε θα το περάσουν όλοι.
Οι εκτιμήσεις -όπως αποδείχθηκε- υπέρμετρης αισιοδοξίας που ωθούσαν στο να πιστεύουμε ότι τα δύσκολα πέρασαν, όλο και λιγοστεύουν.
Η αναθεώρηση στρατηγικής, η αναμόρφωση επιχειρηματικών σχεδίων, η αναβολή “project”, ο επαναπροσδιορισμός της δομημένης σχέσης με τους συνεργάτες είναι μερικές από τις προτεινόμενες λύσεις που σήμερα βρίσκονται στο τραπέζι του διαλόγου και συνθέτουν τον προβληματισμό των κορυφαίων στελεχών κάθε εταιρείας.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και οι ασφαλιστές τα φυσικά πρόσωπα, οι επαγγελματίες του χώρου, αγωνίζονται –ο καθένας με τον δικό του τρόπο και μοντέλο- να επιβιώσουν αρχικώς, και εν συνεχεία να αναπτυχθούν.
Ωστόσο και αυτοί δέχονται «χτυπήματα» προερχόμενα από τους πελάτες τους οι οποίοι αποφασίζουν να σταματήσουν ένα δευτερεύον κατά την εκτίμησή τους συμβόλαιο ασφάλισης όπως για παράδειγμα της κύριας ή εξοχικής κατοικίας, ή ακόμα και να πάρουν τα λεφτά τους «σπάζοντας» το συμβόλαιο ζωής νωρίτερα.
Η ανάγκη και ο φόβος συνθέτουν σήμερα τη σαθρή βάση επάνω στην οποία οι καταναλωτές αποφασίζουν και οι εταιρείες περπατούν.
Η άποψη ότι τώρα είναι η εποχή της ασφάλισης, η σωστή στιγμή που πρέπει κάποιος να ασφαλιστεί δεν περνάει ως πειστήριο πωλήσεων. Η ανησυχία για το μέλλον είναι απροσδιόριστη και οι ασφαλιστές δε μπορούν να πείσουν ότι η ασφαλιστική αγορά προσφέρει ασφαλή στέγη. Και αυτό δεν ήλθε τυχαία. Είναι το καταστάλαγμα πρακτικών που εφαρμόστηκαν για δεκαετίες.
Οι εκτιμήσεις -όπως αποδείχθηκε- υπέρμετρης αισιοδοξίας που ωθούσαν στο να πιστεύουμε ότι τα δύσκολα πέρασαν, όλο και λιγοστεύουν.
Η αναθεώρηση στρατηγικής, η αναμόρφωση επιχειρηματικών σχεδίων, η αναβολή “project”, ο επαναπροσδιορισμός της δομημένης σχέσης με τους συνεργάτες είναι μερικές από τις προτεινόμενες λύσεις που σήμερα βρίσκονται στο τραπέζι του διαλόγου και συνθέτουν τον προβληματισμό των κορυφαίων στελεχών κάθε εταιρείας.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και οι ασφαλιστές τα φυσικά πρόσωπα, οι επαγγελματίες του χώρου, αγωνίζονται –ο καθένας με τον δικό του τρόπο και μοντέλο- να επιβιώσουν αρχικώς, και εν συνεχεία να αναπτυχθούν.
Ωστόσο και αυτοί δέχονται «χτυπήματα» προερχόμενα από τους πελάτες τους οι οποίοι αποφασίζουν να σταματήσουν ένα δευτερεύον κατά την εκτίμησή τους συμβόλαιο ασφάλισης όπως για παράδειγμα της κύριας ή εξοχικής κατοικίας, ή ακόμα και να πάρουν τα λεφτά τους «σπάζοντας» το συμβόλαιο ζωής νωρίτερα.
Η ανάγκη και ο φόβος συνθέτουν σήμερα τη σαθρή βάση επάνω στην οποία οι καταναλωτές αποφασίζουν και οι εταιρείες περπατούν.
Η άποψη ότι τώρα είναι η εποχή της ασφάλισης, η σωστή στιγμή που πρέπει κάποιος να ασφαλιστεί δεν περνάει ως πειστήριο πωλήσεων. Η ανησυχία για το μέλλον είναι απροσδιόριστη και οι ασφαλιστές δε μπορούν να πείσουν ότι η ασφαλιστική αγορά προσφέρει ασφαλή στέγη. Και αυτό δεν ήλθε τυχαία. Είναι το καταστάλαγμα πρακτικών που εφαρμόστηκαν για δεκαετίες.
Το κύμα εξαγορών που σήμερα διαπερνά την αγορά δε φαίνεται να σπάει γρήγορα.
Ανερμήνευτο αν οι κινήσεις του πληθυσμού απέναντι στον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης είναι αποτέλεσμα πανικού ή αποτέλεσμα των οικονομικών δυσκολιών. Ανερμήνευτο αν η ασφαλιστική αγορά πληρώνει τα «σπασμένα» άλλων εποχών. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Και όλα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η κρίση είναι μπροστά.
Γιάννης Βερμισσώ
Πηγή: Insuranceworld
Πηγή: Insuranceworld
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟ. Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑΣ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΦΛΥΤΖΑΝΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΠΩ.ΑΝ ΔΕΝ ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΝΤΙΜΟΙ ΚΑΙΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΕΞΩ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ,ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ,ΜΕΣΙΤΕΣ ΚΤΛ ΕΠΕΙΤΑ ΘΑ ΦΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞΥΠΝΗΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΜΟΝΟ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΗΓΕΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΟΣ.