Ο «λογαριασμός» της σύνταξης και οι παράμετροι που τον δημιουργούν

Τα δεδομένα στην αγορά των συντάξεων ανατρέπονται. Οι φορείς ασφάλισης συγχωνεύονται, τα ηλικιακά όρια αυξάνονται, οι συντάξεις μειώνονται, ενώ το κατώτατο όριο σύνταξης δεν θα είναι εγγυημένο, αλλά θα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και, κυρίως, από την οικονομική ευρωστία του κάθε Ταμείου.

Σύντομα, το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας δεν θα θυμίζει σε τίποτε αυτό που γνωρίζουμε όλοι μας σήμερα. Οι αλλαγές θα είναι προς το δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους, οπότε καιρός είναι να αρχίσουμε να ξεσκονίζουμε τα συνταξιοδοτικά μας προγράμματα, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουμε τους όρους τους, με βάση τις νέες μας ανάγκες.

Σήμερα, καλούμαστε να υπολογίσουμε το πότε τελικά θα βγούμε στη σύνταξη - αν βέβαια θα βγούμε, με τι όρους και τι είχαμε προβλέψει να λάβουμε ως συμπληρωματική σύνταξη μέσα από ιδιωτικά συμβόλαια με ασφαλιστικές εταιρείες.

Καλούμαστε επίσης να εκτιμήσουμε πόσα θα χάσουμε από το εισόδημά μας, πόσα τελικά θα μας περισσέψουν και πόσα εξ αυτών θα επενδύσουμε για τη σύνταξή μας.

Ανάλογα θα υποχρεωθούν να πράξουν και όσοι μέχρι σήμερα θεωρούσαν ότι δεν είχαν λόγο να στραφούν προς την ιδιωτική ασφάλιση για την εξασφάλιση συνταξιοδοτικής κάλυψης. Πλέον, όλοι αντιλαμβάνονται ότι το καθεστώς υπολογισμού και καταβολής των συντάξεων αλλάζει, με τον εργαζόμενο να χάνει πολλά από τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα.

Στην Ελλάδα, τα επόμενα χρόνια οι ιδιωτικές συντάξεις θα λειτουργήσουν συμπληρωματικά προς την κύρια σύνταξη. Θα ισχύσει δηλαδή ότι για δεκαετίες ισχύει σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές.

Το ζητούμενο για τον εργαζόμενο είναι να αντιληφθεί τις αλλαγές αυτές, να διαπιστώσει την αναγκαιότητα της ιδιωτικής σύνταξης, να μετρήσει τις δυνάμεις του και να κινητοποιηθεί το ταχύτερο δυνατό ώστε να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος, ώστε να μην φθάσει η στιγμή της συνταξιοδότησής του και διαπιστώσει ότι η σύνταξή του δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του.

Εξάλλου δεν θα πρέπει να ξεχνά και την ασφαλιστική παράμετρο των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων που προσφέρουν οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Το γεγονός δηλαδή ότι εξασφαλίζουν στον συμβαλλόμενο τη συνέχιση των καταβολών του σε περίπτωση θανάτου ώστε η σύνταξή του να καταβληθεί -στο ακέραιο- σε όποιον ο ίδιος ορίσει ως δικαιούχο του προγράμματός του.

Τα προγράμματα των ασφαλιστικών εταιρειών προβλέπουν επίσης την εξασφάλιση των καταβολών και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ασφαλισμένος καταστεί ανίκανος να τις καλύψει ο ίδιος.

Πηγή: Insuranceworld