Η ασφαλιστική αγορά ακροβατεί και πάλι εν μέσω γεγονότων πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και δικαιολογημένα αναζητεί προσανατολισμό.
Οι διοικήσεις των εταιρειών -κυρίως των μεγάλων που δίνουν στίγμα στην αγορά- βρίσκονται σε συνεχή προβληματισμό με τα στελέχη τους προκειμένου να καθορίσουν το πεδίο επί του οποίο θα κινηθούν.
Πολλοί, κατά τις πληροφορίες μας πιστεύουν ότι οι εξελίξεις οδηγούν τους καταναλωτές σε αναζήτηση συνταξιοδοτικού καταφυγίου εξαιτίας της ρευστότητας που επικρατεί στην κοινωνική ασφάλιση.
Έτσι και σκέπτονται να δώσουν βάρος σε προγράμματα τέτοιου τύπου.
Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η λιτότητα και ο φόβος για την επόμενη ημέρα οδηγούν τους πολίτες στην επιλογή της αποχής, που σημαίνει ότι δε θα πάρουν το ρίσκο να πληρώνουν ασφάλιστρα για οποιοδήποτε συμβόλαιο καθώς δεν γνωρίζουν αν μπορούν να το πληρώνουν και τα επόμενα χρόνια.
Μια τρίτη εκδοχή που ακούσαμε είναι να αφήσουν τα προγράμματα να τρέχουν ως έχουν μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση οπότε με περισσότερη ψυχραιμία θα εξετάσουν τα δεδομένα για να αποφασίσουν.
Ανάμεσα στους προβληματισμούς, βέβαια δεν έλειψαν και αυτοί που αφορούν το Bancassurance και πώς αυτό μπορεί να συμβάλλει στην μείωση του κόστους λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιρειών.
«Αιρετική» άποψη ήταν αυτή κάποιας μεσαίας εταιρείας όπου η διοίκησή της πιστεύει στα συμβόλαια αστικής ευθύνης, τα οποία -κατά τους υποστηρικτές τους- αποτελούν το σημαντικότερο καταφύγιο των πολιτών κάτω από τις υφιστάμενες συνθήκες.
Κάποιοι άλλοι πολύ πρακτικοί, περιμένουν -λένε- να κλείσουν μερικές ακόμα ασφαλιστικές εταιρείες ώστε να κινηθούν και πάλι χαρτοφυλάκια αυτοκινήτου στην αγορά δίδοντάς την αίσθηση της ζωντάνιας και βλέπουν για άλλα μακροπρόθεσμα σχέδια.
Όπως και να έχει η ασφαλιστική αγορά αναζητεί διεξόδους. Μόνο που αυτή η φορά διαφέρει από τις άλλες του παρελθόντος. Υπάρχει απαισιοδοξία η οποία δεν επιτρέπει μελλοντικές προβλέψεις. Το επόμενο εξάμηνο θα δείξει τις συνέπειες της ύφεσης στις ασφαλιστικές.
Πηγή: Ιnsuranceworld
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου