Ανοιχτό παραμένει το θέμα της αποτίμησης του χαρτοφυλακίου των ομολόγων

Ανοιχτό παραμένει το θέμα της αποτίμησης του χαρτοφυλακίου των ομολόγων για τον ασφαλιστικό κλάδο, που έχει υποστεί σοβαρές ζημιές μετά την πτώση των τιμών του κρατικών χρεογράφων.

Η διάταξη που περιλήφθηκε στο αρχικό κείμενο του νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών και η οποία δίνει τη δυνατότητα αποτίμησης των σχετικών τίτλων στην τιμή κτήσης τους με την προϋπόθεση της διακράτησης μέχρι τη λήξη, δεν επιλύει, σύμφωνα με στελέχη του κλάδου το πρόβλημα, στο βαθμό που δεν αντιμετωπίζει την πτώση των αξιών σε ότι αφορά την ασφαλιστική τοποθέτηση και το περιθώριο φερεγγυότητας.

Σημειώνεται ότι η ρύθμιση προβλέπει την προσθήκη στο άρθρο 43γ του νόμου 2190/1929 ειδικής διάταξης που ορίζει ότι «ειδικά για τις ασφαλιστικές εταιρίες, τα μη παράγωγα μέσα που διατηρούνται μέχρι τη λήξη τους αποτιμώνται στο κόστος κτήσεως και υπόκεινται σε έλεγχο απομείωσης της αξίας τους όταν υπάρχουν αντικειμενικές ενδείξεις ότι οι ταμιακές ροές που απορρέουν από αυτά δεν θα ανακτηθούν στο σύνολό τους».

Στελέχη της αγοράς σημειώνουν ότι η σχετική πρόβλεψη δεν επιλύει το πρόβλημα στο βαθμό που δεν παρεμβαίνει στο νόμο 400 για την κεφαλαιακή επάρκεια του ασφαλιστικού κλάδου, αφήνοντας ανοιχτό το θέμα της αποτίμησης των κρατικών τίτλων για το περιθώριο φερεγγυότητας.

Οι τοποθετήσεις των ελληνικών ασφαλιστικών εταιριών σε κρατικά ομόλογα, προσεγγίζουν τα 5 δις ευρώ στο σύνολο των 10 δις ευρώ που υπολογίζονται οι επενδύσεις του ασφαλιστικού κλάδου το 2009, καθώς τα κρατικά ομόλογα αποτέλεσαν την πιο ασφαλή τοποθέτηση την περίοδο της χρηματοοικονομικής κρίσης, που έκανε απαγορευτική κάθε άλλη μορφή επένδυσης σε κινητές αξίες.

Η επίλυση του θέματος στο πλαίσιο του 2190, δίνει τη δυνατότητα τόσο στις εταιρείες που ακολουθούν ελληνικά λογιστικά πρότυπα όσο και σε εκείνες που ακολουθούν διεθνή λογιστικά, να αποφύγουν να εγγράψουν τις απώλειες που υφίστανται οι κρατικοί τίτλοι, διασώζοντας τόσο τα αποτελέσματά τους όσο και την καθαρή τους θέση, που αποτελεί το αδύναμο σημείο αρκετών ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Σημειώνεται ότι για τις εταιρείες που ακολουθούν διεθνή λογιστικά πρότυπα, δόθηκε από το 2008 η δυνατότητα να διαχωρίσουν το χαρτοφυλάκιο των ομολόγων σε αυτό που διατηρείται μέχρι τη λήξη (hold to maturity) ή σε αυτό που χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς, αποτρέποντας έτσι την εγγραφή των ζημιών των ελληνικών τίτλων, ενώ ανάλογη χρήση έκαναν και οι ελληνικές ασφαλιστικές μέσα από το άρθρο 6 που επέτρεπε την αποτίμηση του χαρτοφυλακίου για την ασφαλιστική τοποθέτηση στην τιμή κτήσης.

Πηγή: Insuranceworld