«Διασφαλίζοντας τις Συντάξεις» με όρκους για συμπληρωματική παρουσία!

Πηγή:Ασφαλιστική Αγορά

Το Ασφαλιστικό Σύστημα και η βιωσιμότητά του είναι ένα ζήτημα που απασχολεί χρόνια την ελληνική κοινωνία. Σήμερα, όμως, στις υπάρχουσες παθογένειες του συστήματος ασφάλισης (κατακερματισμός, ανισότητες, κακές επενδύσεις των αποθεματικών σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού), ήρθε να προστεθεί η χειρότερη δημοσιονομική κρίση που αντιμετώπισε ποτέ η χώρα μας. 

Η κρίση αυτή, πέρα από το γεγονός ότι επιτείνει τις αδυναμίες του υπάρχοντος συστήματος και φέρνει την κατάρρευσή του ακόμα πιο κοντά, βάζει ξανά πιο επιτακτικά στην ατζέντα των συζητήσεων –και δυστυχώς μόνο εκεί– την ανάγκη για ένα πιο πλουραλιστικό σύστημα ασφάλισης, στο οποίο θα έχουν ρόλο και χώρο ο 2ος και ο 3ος πυλώνας.

Στην όλη αυτή συζήτηση οι ασφαλιστικές εταιρείες πρωτοστατούν, το τελευταίο διάστημα, διοργανώνοντας οι ίδιες ή συμμετέχοντας με στελέχη τους σε σχετικά συνέδρια και ημερίδες, προβάλλοντας την ανάγκη ανάπτυξης του 2ου και του 3ου πυλώνα και καταθέτοντας τις θέσεις και τις προτάσεις τους για το ρόλο που μπορούν να παίξουν στη διασφάλιση των συντάξεων, διαβεβαιώνοντας παράλληλα, σε όλους τους τόνους, ότι στόχος της ασφαλιστικής αγοράς δεν είναι η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και τονίζοντας το συμπληρωματικό και μόνο ρόλο που αυτή διεκδικεί. 

Μια τέτοια εκδήλωση ήταν και η Εσπερίδα που οργάνωσε η KPMG, στις 29 Μαρτίου, με τίτλο «Διασφαλίζοντας τις συντάξεις». Σ’ αυτήν η ασφαλιστική αγορά εκπροσωπήθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη, όπως ο κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, με την ιδιότητα του Προέδρου της Επιτροπής Ζωής, Υγείας, Συντάξεων και Τραπεζοασφαλειών της ΕΑΕΕ, η κα Μαργαρίτα Αντωνάκη, Γενική Δ/ντρια της ΕΑΕΕ, ο κ. Eric Kleijnen (AXA Ασφαλιστική), ο κ. Bram Boon (ING Ελλάδος), ο κ. Δημήτρης Μαζαράκης (MetLife Alico), ο κ. Κώστας Κουγιουμουτζής (Εθνική Ασφαλιστική) και ο κ. Ανδρέας Παναγιώτου, με την ιδιότητα του Δ/ντή του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης Προσωπικού της Ιnteramerican.

Μαζί τους οι καθηγητές κ.κ. Πλάτων Τήνιος και Νικόλαος Τεσσαρομάτης, ο Πρόεδρος του ΤΕΑ-ΕΛΤΑ, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της εταιρείας Hewitt Associates και Πρόεδρος της  Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος, κ. Παναγιώτης Ζαμπέλης, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του European Federation for Retirement Provision (EFRP), κ. Jeroen Clicq, και –όχι από την αρχή ούτε μέχρι το τέλος– ο Διοικητής του ΙΚΑ, κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος.

Όλοι μαζί προσπάθησαν να περιγράψουν το (θολό όπως όλα δείχνουν) τοπίο που διαμορφώνεται για τις συντάξεις στη χώρα μας και την ανάγκη ανάληψης άμεσων πρωτοβουλιών για την εξεύρεση λύσεων, δίνοντας ένα σαφές περίγραμμα των εξελίξεων και των προοπτικών, με το κέντρο βάρους να πέφτει στο 2ο πυλώνα.

Ακούσαμε κάτι διαφορετικό σ’ αυτή την εσπερίδα, που δεν είχαμε ακούσει σε άλλες που προηγήθηκαν μέσα στον τελευταίο χρόνο, για να μην πούμε τα τελευταία δέκα χρόνια; Είδαμε ένα κοινό διαφορετικό απ’ αυτό που βλέπουμε συνήθως σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις;

Ως προς το πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι όχι. Οι ίδιοι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, διανθισμένα με τα νεότερα στοιχεία που έχουν προκύψει από πρόσφατες έρευνες και αναλογιστικές μελέτες:

- Το υπάρχον σύστημα ασφάλισης, που στηρίζεται στον 1ο πυλώνα ασφάλισης, και κατ’ επέκταση στο κράτος, καταρ-
ρέει.

- Χρειάζεται να τροποποιηθεί το νομικό πλαίσιο που διέπει τη δημιουργία των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης, ώστε να δοθεί περισσότερος χώρος για να αναπτυχθεί ο 2ος Πυλώνας.

- Χρειάζεται να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα φορολογικά κίνητρα, ώστε να στραφεί ο κόσμος και προς τον 3ο πυλώνα, και να συνειδητοποιήσει το κράτος το ανταποδοτικό όφελος που θα έχει μακροπρόθεσμα.

- Οι ασφαλιστικές εταιρείες διεκδικούν συμπληρωματικό ρόλο και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν την κατάλυση του κοινωνικού συστήματος ασφάλισης. Αντίθετα, με την εμπειρία, την τεχνογνωσία, τα απαραίτητα κεφάλαια αλλά, κυρίως, τη μεγάλη δυνατότητα διάθεσης μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο και στο 2ο πυλώνα ασφάλισης και εν γένει να συμβάλουν στη διασφάλιση των συντάξεων.
Όλα αυτά επαναλαμβάνονται χρόνια τώρα, αλλά …φωνή βοώντος εν τη ερήμω! 

Πρώτον –και εν μέρει απαντάμε στο 2ο ερώτημα–, γιατί η πλειοψηφία του ακροατηρίου σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι πάντα το ίδιο: είτε προέρχεται από τον ασφαλιστικό χώρο, επομένως, ακούει πράγματα που ήδη γνωρίζει, πράγματα με τα οποία συμφωνεί και για τα οποία εν τέλει δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πειστεί. είτε ανήκει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, των οποίων οι τοποθετήσεις συνήθως διαμορφώνονται στη βάση τού τι θέλει να ακούσει ο άλλος. Κι εδώ βεβαίως είναι η …έρημος, αφού σε εκδηλώσεις που αφορούν τόσο καυτά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, τα με εκτελεστικές εξουσίες πρόσωπα ποτέ δεν εμφανίζονται, με διάφορες προφάσεις, ενώ οι διοικητές οργανισμών ή οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, για παράδειγμα, όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν, εκ των πραγμάτων και εκ της θεσεώς τους δεν μπορούν να αναλάβουν δεσμευτικές πρωτοβουλίες.

Παρόλα αυτά, στη συγκεκριμένη εσπερίδα υπήρχε κάτι που έκανε τη διαφορά κι αυτό ήταν η παρουσία εκπροσώπων επιχειρήσεων, οι οποίοι άκουσαν με πολύ ενδιαφέρον τα λεχθέντα για το 2ο πυλώνα ασφάλισης και τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν για τους εργαζόμενους αλλά και για την ίδια την επιχείρηση από τη δημιουργία ενός Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, και προβληματίστηκαν από τα γραφειοκρατικά προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Εκείνο που έλειπε και από αυτή την εσπερίδα αλλά και από άλλες ανάλογες είναι η παρουσία όλου αυτού του κόσμου που αναρωτιέται (και αγωνιά) πώς γίνεται να πληρώνει τόσα χρήματα κάθε χρόνο σε εισφορές, αλλά να κινδυνεύει να μην πάρει ποτέ σύνταξη. που αντιμετωπίζει με φόβο τις όποιες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας (όχι άδικα, τις πιο πολλές φορές, δεδομένης της προχειρότητας και των συμφωνιών κάτω από το τραπέζι που γίνονται κάθε φορά που πρόκειται να νομοθετηθεί κάτι).

Επίσης, τα πάνελ των ομιλητών ίσως δεν θα πρέπει να είναι τόσο μονοδιάστατα, όχι μόνο γιατί η έλλειψη αντιλόγου κουράζει, όχι μόνο γιατί τρέφει τα φοβικά σύνδρομα κάποιων, αλλά και γιατί μόνο από το διάλογο και τις αντιρρήσεις μπορεί να προκύψει κάτι ουσιαστικό, που θα μας πάει παρά πέρα.

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον, για παράδειγμα, να οργανωθεί μία εκδήλωση στην οποία η ασφαλιστική αγορά θα βρεθεί και θα συζητήσει τις απόψεις της με όλους εκείνους που δηλώνουν υπέρμαχοι της κοινωνικής ασφάλισης και κατηγορούν την ιδιωτική ότι επιχειρεί να την καταλύσει. Θα είχε επίσης ενδιαφέρον οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και γνωστοί εργατολόγοι να υποστηρίξουν σ’ αυτήν την εκδήλωση αυτά που θα έλεγαν σε ένα συνέδριο της …ΓΣΕΕ!

Αν είναι μόνοι μας να τα λέμε και μόνοι μας να τα ακούμε, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα!